34.      Аз сӯйи Аллоҳ ба кофирон гуфта шавад:
« Имрӯз фаромӯшатон мекунем ва дар азоб фурӯ мегузорем, ҳамчунон ки шумо дидори чунин рӯзатонро, бо тарки имон ва амал фаромӯш карда будед. Ҷойгоҳатон дар оташ аст ва шуморо ҳеҷ ёваре нест, ки аз азоби Аллоҳ шуморо наҷот диҳад.(1)
____________________
1. Тафсири Саъдӣ 1\778


الصفحة التالية
Icon