4. Ӯст Аллоҳе, ки итминону оромишро (рӯзи Ҳудайбия) ба дилҳои мӯъминон фиристод, то имоне бар имонашон бияфзоянд.
Ва аз они Аллоҳ таъолост лашкарҳои осмонҳову замин, ба воситаи онон бандагони мӯъминашро пирӯз мегардонад. Ва Аллоҳ донову ҳаким аст,(1)
____________________
1. Тафсири Саъдӣ 1/791