18. Албатта, Аллоҳ розй шуд аз мӯъминон, он ҳангом ки дар зери дарахт (1) бо ту байъат карданд, пас донист он чӣ (яъне имону садоқат) дар дилашон аст. Пас, итминону оромишро бар дилҳояшон нозил кард ва фатҳи наздике (ғалабаи Хайбар)-ро подошашон дод. (2)
____________________
1. Яъне байъати Ризвон дар Ҳудайбия. 2. Тафсири Саъдӣ 1/793