25. Чун Мӯсо (алайҳиссалом) саркашии ононро дид, гуфт: «Парвардигоро, ман танҳо молики нафси хеш ва бародарам ҳастам. Ва мо тавоноии ҷанги ононро надорем ва наметавонем ононро бо зурӣ ба майдон барем. Миёни мо ва ин мардуми фосиқу нофармон ҷудоӣ бияндоз». (Ва ин далолат менамояд, ки сухан ва кирдори онон аз гуноҳҳои кабира аст.) (1)
____________________
1. Тафсири Саъдӣ 1/228