102. Мардуме, ки пеш аз шумо буданд, аз он чизҳо суол карданд ва онро ба ҷо наоварданд ва ба он сабаб кофир шуданд. Пас эҳтиёт кунед, то мисли онон мабошед! (1)
____________________
1. Тафсири Табарӣ 11/115


الصفحة التالية
Icon