آنگاه که مردم شتابان از قبرهایشان بهسوی داعی برمیخیزند، و درحالیکه سرهایشان را بالا گرفتهاند از روی بیقراری به آسمان مینگرند، و چشمهایشان به حالت طبیعی بازنمیگردد، بلکه از وحشت آنچه که مشاهده میکنند خیره میماند، و دلهایشان از وحشتِ منظره، خالی و بدون عقل و فهم میشود.