El-Kijama
لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
Kunem se Danom kada Smak svijeta nastupi
وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
i kunem se dušom koja sebe kori.
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
Zar čovjek misli da kosti njegove nećemo sakupiti?
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
Hoćemo, Mi možemo stvoriti jagodice prsta njegovih ponovo.
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
Ali, čovjek hoće dok je živ da griješi,
يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
pa pita: "Kada će Smak svijeta biti?"
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
Kad se pogled od straha ukoči
وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
i Mjesec pomrači
وَجُمِعَ ٱلشَّمۡسُ وَٱلۡقَمَرُ
i Sunce i Mjesec spoje –
يَقُولُ ٱلۡإِنسَٰنُ يَوۡمَئِذٍ أَيۡنَ ٱلۡمَفَرُّ
tog dana čovjek će povikati: "Kuda da se bježi?"