El-Fedžr
وَٱلۡفَجۡرِ
Tako mi zore,
وَلَيَالٍ عَشۡرٖ
i deset noći,
وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ
i parnih i neparnih,
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
i noći kada nestaje –
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
zar to pametnom zakletva nije…?
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
Zar ne znaš šta je Gospodar tvoj sa Adom uradio,
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
sa stanovnicima Irema, punog palata na stupovima,
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
kojima ravna ni u jednoj zemlji nije bilo;
وَثَمُودَ ٱلَّذِينَ جَابُواْ ٱلصَّخۡرَ بِٱلۡوَادِ
i Semudom, koji je stijene u dolini klesao,
وَفِرۡعَوۡنَ ذِي ٱلۡأَوۡتَادِ
i faraonom, koji je šatore imao –
ٱلَّذِينَ طَغَوۡاْ فِي ٱلۡبِلَٰدِ
koji su na Zemlji zulum provodili