الٓمٓ
سهرنجی سهرهتای سوورهتی (البقره) بده.
أَحَسِبَ ٱلنَّاسُ أَن يُتۡرَكُوٓاْ أَن يَقُولُوٓاْ ءَامَنَّا وَهُمۡ لَا يُفۡتَنُونَ
ئایا خهڵكی وایانزانیوه، وازیان لێدههێنرێت و پشتگوێ دهخرێن كه بڵێن ئیمان و باوهڕمان هێناوه، لهكاتێكدا ئهوان تاقی نهكرێنهوه و تووشی سزا و ئازار نهكرێن؟
وَلَقَدۡ فَتَنَّا ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡۖ فَلَيَعۡلَمَنَّ ٱللَّهُ ٱلَّذِينَ صَدَقُواْ وَلَيَعۡلَمَنَّ ٱلۡكَٰذِبِينَ
سوێند بهخوا بێگومان ئێمه ئهوانهی پێش ئهمانمان تاقیكردۆتهوه به جۆرهها شێوه، تا خوای گهوره (له جیهانی واقیعدا) ئهوانهی ڕاستیان كردووه بیانناسێت و دهركهون، ههروهها درۆزنهكانیش دهبێت بناسێت و دهركهون.
أَمۡ حَسِبَ ٱلَّذِينَ يَعۡمَلُونَ ٱلسَّيِّـَٔاتِ أَن يَسۡبِقُونَاۚ سَآءَ مَا يَحۡكُمُونَ
ئایا ئهوانهی خراپه و نادروستی دهكهن وادهزانن كه له دهستمان دهردهچن و دهرباز دهبن؟! ئای چهنده خراپه ئهو بڕیارهی كه دهیدهن.
مَن كَانَ يَرۡجُواْ لِقَآءَ ٱللَّهِ فَإِنَّ أَجَلَ ٱللَّهِ لَأٓتٖۚ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
ئهوهی كه ئاواتهخوازه بهدیداری خوا شاد ببێت، با دڵنیابێت كهكاتی دیاریكراوی خواو ساتی سهرهمهرگ ههر دێت (تا بهدیداری شاد ببێت)، ئهو خوایه زۆر بیسهره( بهگوفتاری بهندهكانی) و زانایه بهحاڵیان.