الٓمٓ
سهرنجی سهرهتای سورهتی (البقرة) بده.
تِلۡكَ ءَايَٰتُ ٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡحَكِيمِ
ئهوه چهندهها ئایهت و فهرمانێکن له قورئانی پڕ له حیکمهت و دانایی.
هُدٗى وَرَحۡمَةٗ لِّلۡمُحۡسِنِينَ
ئهم قورئانه هیدایهت بهخش و ڕێنموویی بهخش و ڕهحمهت و میهرهبانیه بۆ چاکهکاران...
ٱلَّذِينَ يُقِيمُونَ ٱلصَّلَوٰةَ وَيُؤۡتُونَ ٱلزَّكَوٰةَ وَهُم بِٱلۡأٓخِرَةِ هُمۡ يُوقِنُونَ
ئهوانهی که نوێژهکانیان به چاکی ئهنجام دهدهن، زهکاتیش (له ماڵ و سامانیان) دهردهکهن، دڵنیاش دهبن بههاتنه دیی ڕۆژی قیامهت (خۆیانی بۆ ئاماده دهکهن).
أُوْلَـٰٓئِكَ عَلَىٰ هُدٗى مِّن رَّبِّهِمۡۖ وَأُوْلَـٰٓئِكَ هُمُ ٱلۡمُفۡلِحُونَ
ئا ئهوانه لهسهر ڕێنموویی و ڕێبازی پهروهردگاریانن، ئا ئهوانهشن ڕزگار و سهرفراز.
وَمِنَ ٱلنَّاسِ مَن يَشۡتَرِي لَهۡوَ ٱلۡحَدِيثِ لِيُضِلَّ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِ بِغَيۡرِ عِلۡمٖ وَيَتَّخِذَهَا هُزُوًاۚ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمۡ عَذَابٞ مُّهِينٞ
ههندێک له خهڵکی ههن قسهی بێ خێر و بێ مانا دهکڕن (وهک گۆرانیه ناپوختهکان، کتێب و شریته بێ خێرهکان... هتد) تا خۆی و کهسانی تریش له ڕێبازی خوا وێڵ بکات، بێ ئهوهی ههست بکات بهمهترسی کارهکهی و بزانێت چ کهتنێک دهکات به خۆی و خهڵکی و بۆیه ئهو شته بێ نرخو خێرانه دهکرێت تا گاڵته به پهیام و ڕێبازی خوا بکات، ئا ئهوانه سزا و تۆڵهیهکی ڕیسواکهرو ئابڕووبهر چاوهڕێیانه.