حمٓ
سهرنجی سهرهتای سورهتی (الشوری) بده لاپهره_483_.
وَٱلۡكِتَٰبِ ٱلۡمُبِينِ
سوێند بهم پهیامه ڕوون و ئاشکرایه، مهبهست قورئانه.
إِنَّا جَعَلۡنَٰهُ قُرۡءَٰنًا عَرَبِيّٗا لَّعَلَّكُمۡ تَعۡقِلُونَ
ئێمه ئهو کتێبهمان کردوهه به قورئانێك، بهزمانی عهرهبی، بهڵکو ژیری و بیروهۆشتان بخهنه کار (تالێی تێبگهن و پهیڕهوی بکهن).
وَإِنَّهُۥ فِيٓ أُمِّ ٱلۡكِتَٰبِ لَدَيۡنَا لَعَلِيٌّ حَكِيمٌ
ئهم قورئانه له _لوح المحفوظ_ دا (کهسهرچاوهی قورئان و ههموو کتێبهکانی تری خوایه) پارێزراوه که زۆر بهرزو بهڕێزه لامان و پڕه له دانایی.
أَفَنَضۡرِبُ عَنكُمُ ٱلذِّكۡرَ صَفۡحًا أَن كُنتُمۡ قَوۡمٗا مُّسۡرِفِينَ
باشه، ئایا دهکرێت ئێمه وازتان لێ بهێنین و هۆشیاریتان نهکهینهوه بهم قورئانه لهبهر ئهوهی ئێوه هۆزێکی زیادهڕه و لارو وێرن (نهخێر شتی وا له ئێمه ناوهشێتهوه).
وَكَمۡ أَرۡسَلۡنَا مِن نَّبِيّٖ فِي ٱلۡأَوَّلِينَ
ئێمه چهندهها پێغهمبهرمان ناردووه بۆ نهوهکانی ڕابووردوو تا سهرگهردان نهبن.
وَمَا يَأۡتِيهِم مِّن نَّبِيٍّ إِلَّا كَانُواْ بِهِۦ يَسۡتَهۡزِءُونَ
بێگومان هیچ پێغهمبهرێکیان بۆ نههاتووه که ئهوان گاڵتهیان پێ نهکردبێت.