حمٓ
سهرنجی ئایهتی1 (الشوری) لاپهڕه483بده.
تَنزِيلُ ٱلۡكِتَٰبِ مِنَ ٱللَّهِ ٱلۡعَزِيزِ ٱلۡحَكِيمِ
ئهم قورئانه لهلایهن خوای باڵادهست و داناوه، هاتووهته خوارهوه.
إِنَّ فِي ٱلسَّمَٰوَٰتِ وَٱلۡأَرۡضِ لَأٓيَٰتٖ لِّلۡمُؤۡمِنِينَ
بهڕاستی له ئاسمانهکان و زهویدا بهڵگهو نیشانهی زۆر ههن دهربارهی گهورهیی و دهسهڵاتی پهروهردگار بۆ کهسانێك که بڕوادارن.
وَفِي خَلۡقِكُمۡ وَمَا يَبُثُّ مِن دَآبَّةٍ ءَايَٰتٞ لِّقَوۡمٖ يُوقِنُونَ
ههروهها له دروستکردنی ئێوهدا (له ئهندامهکانی لهشتاندا، له قوناغهکانی گهوره بوونتاندا، له جیاوازی نێرو مێتاندا... هتد)، ههروهها لهو ههموو زیندهوهره جۆراو جۆرانهی که لهسهر زهوی و ژێر زهوی و ناو ئاودا ههن و بڵاویان دهکاتهوه، (له چوار پێ و باڵندهکان، له خشۆك و شهش پێکان، له گیاندارانی ههمهجۆر له قهبارهو ڕهنگ و شێوازدا، له دهوریان له خزمهتکردنی ئادهمیزادا، ههموو ئهوانه) بهڵگه و نیشانهن لهسهر دهسهڵاتی خوا بۆ کهسانێك که دڵنیان و باوهڕی دامهزراویان ههیه.
وَٱخۡتِلَٰفِ ٱلَّيۡلِ وَٱلنَّهَارِ وَمَآ أَنزَلَ ٱللَّهُ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مِن رِّزۡقٖ فَأَحۡيَا بِهِ ٱلۡأَرۡضَ بَعۡدَ مَوۡتِهَا وَتَصۡرِيفِ ٱلرِّيَٰحِ ءَايَٰتٞ لِّقَوۡمٖ يَعۡقِلُونَ
ههروهها له جیاوازی شهوو ڕۆژدا، لهو ڕزق و ڕۆزیهی کهله ئاسمانهوه خوا باراندوویهتی (وهك باران و تیشکی خۆرو گازهکان و... هتد، که سهرچاوهی گهشهکردن و پێگهشتنی ڕوهك و ههموو زیندهوهرانه)، بهو هۆیهوه زهوی زیندوو کردهوه دوای وشكبوون و مردنی، ههروهها له هاتوچۆو گۆڕان و جوڵهی ههوادا، له ههر ههموو ئهوانهدا بهڵگه ونیشانهی زۆر ههن بۆ کهسانێك عهقڵ و بیرو هۆشیان دهخهنه کار.