لَآ أُقۡسِمُ بِيَوۡمِ ٱلۡقِيَٰمَةِ
سوێند دهخۆم به ڕۆژی قیامهت.
وَلَآ أُقۡسِمُ بِٱلنَّفۡسِ ٱللَّوَّامَةِ
سوێند دهخۆم به ویژدانی زیندوو و نهفسی ڕهخنه له خۆگر که لۆمهی خۆی دهکات.
أَيَحۡسَبُ ٱلۡإِنسَٰنُ أَلَّن نَّجۡمَعَ عِظَامَهُۥ
ئایا ئینسان وادهزانێت ههرگیز ئێسکهکانی کۆناکهینهوه؟!
بَلَىٰ قَٰدِرِينَ عَلَىٰٓ أَن نُّسَوِّيَ بَنَانَهُۥ
بهڵێ، لهوه زیاتریش دهکهین و توانامان ههیه که نهخشه وردهکانی سهر پهنجهکانی بهدی بهێنینهوه.
بَلۡ يُرِيدُ ٱلۡإِنسَٰنُ لِيَفۡجُرَ أَمَامَهُۥ
نهخێر، با گومانی وانهبات، بهڵکو ئادهمیزاد دهیهوێت گوناهو تاوان بکاته پیشهی خۆی بهدرێژایی ژیانی، یاخود دهیهوێت قیامهت له بهردهمیدا بهرپا ببێت ئینجا باوهڕی پێ بهێنێت!
يَسۡـَٔلُ أَيَّانَ يَوۡمُ ٱلۡقِيَٰمَةِ
بێ باکانه دهپرسێت: کوا، کهی ڕۆژی قیامهت بهرپا دهبێت؟! (بهخهیاڵی خۆی زۆر به دووری دهزانێت).
فَإِذَا بَرِقَ ٱلۡبَصَرُ
کاتێك دێت، چاو ئهبڵهق دهبێت.
وَخَسَفَ ٱلۡقَمَرُ
مانگیش دهگیرێت و تاریك دهبێت (ئهویش ههڵدهوهشێت).