اِزْدَانَ - [ز ي ن]. (ف: خما. لازم). اِزْدَانَ، يَزْدَانُ، مص. اِزْدِيَانٌ. 
١. "اِزْدَانَتِ الشَّوَارِعُ بِالأَعْلاَمِ وَالأَضْوَاءِ": تَزَيَّنَتْ، تَحَسَّنَتْ، تَجَمَّلَتْ. 
٢. "اِزْدَانَتِ الأَرْضُ بِالأَزْهَارِ": تَغَطَّتْ. 
                                        
                                    
                                                                            اِزْدَانَ - [ز ي ن]. (ف: خما. لازم). اِزْدَانَ، يَزْدَانُ، مص. اِزْدِيَانٌ. 
١. "اِزْدَانَتِ الشَّوَارِعُ بِالأَعْلاَمِ وَالأَضْوَاءِ": تَزَيَّنَتْ، تَحَسَّنَتْ، تَجَمَّلَتْ. 
٢. "اِزْدَانَتِ الأَرْضُ بِالأَزْهَارِ": تَغَطَّتْ.