ﯷ
ترجمة معاني سورة المدّثر
باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية - دار الإسلام
.
من تأليف:
فريق عمل اللغة الفارسية بموقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﮪﮫ
ﰀ
ای جامه‌برسرکشیده،
ﮭﮮ
ﰁ
برخیز و بیم ده،
ﮰﮱ
ﰂ
و پروردگارت را بزرگ شمار،
ﯔﯕ
ﰃ
و جامه‌ات را پاکیزه بدار،
ﯗﯘ
ﰄ
و از پلیدی [عبادت معبودان باطل] دوری کن.
به این هدف بذل و بخشش مکن که افزون‌طلبی کنی؛
ﯞﯟ
ﰆ
و برای [رضایت] پروردگارت شکیبا باش.
هنگامی که در «صور» دمیده شود.
آن روز، روزِ سخت [و دشواری] است.
بر کافران آسان نیست.
[ای پیامبر،] مرا با کسی که او را تنها [و بدون اموال و اولاد] آفریده‌ام واگذار؛
[همان کسی که] مال فراوانی برایش قرار دادم،
ﯺﯻ
ﰌ
و فرزندانی که همیشه [در خدمت او و] با او هستند.
و همۀ وسایل [و امکانات] زندگی را در اختیارش قرار دادم.
باز [هم] طمع دارد که [بر آن] بیفزایم.
هرگز، [چنین نخواهد شد.] بی‌گمان، او نسبت به آیات ما دشمنی دارد،
ﰍﰎ
ﰐ
و به زودی او را به مشقّت و سختی می‌اندازم؛
زیرا او [برای مبارزه با قرآن] اندیشید و محاسبه کرد.
پس مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟
باز [هم] مرگ بر او باد! چگونه اندازه [و محاسبه] کرد؟
ﭚﭛ
ﰔ
سپس نظر افکند؛
آنگاه چهره در هم کشید و روی ترش کرد،
سپس [به حق] پشت نمود و تکبر ورزید؛
آنگاه گفت: «این [قرآن،] چیزی جز جادویی که [از دیگران] آموخته شده، نیست؛
و این [چیزی] جز گفتار بشر نیست».
ﭲﭳ
ﰙ
به زودی او را به دوزخ درخواهم آورد.
و تو چه دانی که دوزخ چگونه است؟
[آتش سوزانی است که] نه [چیزی را] باقی می‌گذارد و نه [چیزی را] رها می‌کند.
ﭿﮀ
ﰜ
پوست را [دگرگون کرده و] می‌سوزانَد.
بر آن [آتش،] نوزده [فرشته] گمارده شده است.
ما مأموران دوزخ را فقط از فرشتگان قرار دادیم، و شمار آنها را تنها برای آزمایش کافران معیّن کرده‌ایم تا اهل کتاب یقین کنند و کسانی که ایمان آورده‌اند بر ایمان خود بیفزایند و اهل کتاب و مؤمنان، گرفتار شک و تردید نشوند؛ و تا کسانی که در دلهایشان مرض است و [نیز] کافران بگویند: «هدف الله از این مَثل [و توصیف] چیست؟» اینگونه، الله هر کس را بخواهد، گمراه می‌سازد و هر کس را بخواهد، هدایت می‌کند؛ و [شمارِ] لشکریان پروردگارت را [کسی] جز او نمی‌داند؛ و این جز پند و اندرزی برای انسانها نیست.
ﯥﯦ
ﰟ
آری؛ سوگند به ماه [که هرگز اینچنین نیست که آنان تصور می‌کنند].
و [سوگند به] شب، هنگامی که پشت کند.
و به صبح، هنگامی که روشن شود.
که آن [آتش دوزخ،] یکی از [عذابهای] بزرگ [و هولناک] است.
ﯴﯵ
ﰣ
برای انسان، بیم‌دهنده است.
برای کسی از شما که بخواهد [با انجام کارهای نیکو] پیش افتد، یا [با گناه کردن] عقب بماند.
هر کس در گروِ اعمال خویش است؛
مگر اصحاب یمین [= مؤمنان]
که در باغهای [بهشت] هستند و می‌پرسند
ﰍﰎ
ﰨ
از گناهکاران:
چه چیز شما را به دوزخ درآورد؟
[دوزخیان] می‌گویند: «ما از نمازگزاران نبودیم
و بینوا[یان] را اطعام نمی‌کردیم
و پیوسته همراه یاوه‌گویان [و اهل باطل] همصدا می‌شدیم.
و همواره روزِ جزا را تکذیب می‌کردیم،
تا زمانی که مرگ به سراغمان آمد.
پس شفاعتِ شفاعت‌کنندگان سودی به آنها نمی‌بخشد.
آنها را چه شده است که از پند [و تذکر] روی گردانند؟
گویى كه گورخرانى رمیده‌اند
که از [مقابل] شیر گریخته‌اند.
بلکه هر کدام از آنها [توقع دارد و] می‌خواهد که [به او] نامهای گشاده [و جداگانه از سوی الله] داده شود.
هرگز چنین نیست [که آنان می‌پندارند]! بلکه آنها از [عذاب] آخرت نمی‌ترسند.
نه، چنین نیست كه آنها مى‌گویند؛ آن [قرآن] یک تذكر و یادآورى است.
پس هر کس که بخواهد، از آن پند گیرد.
و یاد نمی‌کنند [و پند نمی‌گیرند] مگر اینکه الله بخواهد. اوست که سزاوار پروا کردن و آمرزیدن است.