إِذۡ جَآءَتۡهُمُ ٱلرُّسُلُ مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ أَلَّا تَعۡبُدُوٓاْ إِلَّا ٱللَّهَۖ قَالُواْ لَوۡ شَآءَ رَبُّنَا لَأَنزَلَ مَلَـٰٓئِكَةٗ فَإِنَّا بِمَآ أُرۡسِلۡتُم بِهِۦ كَٰفِرُونَ
کاتێک پێغهمبهرانیان بۆ ڕهوانه کرا له پێشتر و دواتریشدا، بهم فهرمانه پیرۆزه که: جگه له خوا کهسی تر مهپهرستن، کهچی وتیان: ئهگهر پهروهردگارمان بیوستایه ڕێنمویمان بکات ئێوهی نه دهنارد؛ بهڵکو فریشتهی دادهبهزان!! کهوابوو ئێمه بێگومان بڕوا ناکهین بهو پهیامهی که به ئێوهدا ڕهوانهکراوه.
فَأَمَّا عَادٞ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ فِي ٱلۡأَرۡضِ بِغَيۡرِ ٱلۡحَقِّ وَقَالُواْ مَنۡ أَشَدُّ مِنَّا قُوَّةًۖ أَوَلَمۡ يَرَوۡاْ أَنَّ ٱللَّهَ ٱلَّذِي خَلَقَهُمۡ هُوَ أَشَدُّ مِنۡهُمۡ قُوَّةٗۖ وَكَانُواْ بِـَٔايَٰتِنَا يَجۡحَدُونَ
ئهوسا قهومی عاد بهناحهق خۆیان بهزل و گهورهزانی له زهویدا و وتیان: کێ ههیه به ئهندازهی ئێمه هێزو دهسهڵاتی ههبێت؟ باشه ئایا ئهوه نهیانزانی بهڕاستی ئهو خوایهی که دروستی کردوون، ئهو لهوان هێزی زۆر زیاتره (بهڵکو ههر بهراورد ناکرێت) و ئهوانه ههر ئینکاری ئایهت و موعجیزهکانی ئێمهیان دهکرد.
فَأَرۡسَلۡنَا عَلَيۡهِمۡ رِيحٗا صَرۡصَرٗا فِيٓ أَيَّامٖ نَّحِسَاتٖ لِّنُذِيقَهُمۡ عَذَابَ ٱلۡخِزۡيِ فِي ٱلۡحَيَوٰةِ ٱلدُّنۡيَاۖ وَلَعَذَابُ ٱلۡأٓخِرَةِ أَخۡزَىٰۖ وَهُمۡ لَا يُنصَرُونَ
ئهوسا ئیتر ئێمه بایهکی توندو زۆر ساردمان ههڵکرده سهریان له چهند ڕۆژێکی شومدا، تا ههر له ژیانی دنیادا بهسزای سهرشۆڕیان بگهیهنین و تاڵاو بکهین بهگهروویاندا، بێگومان سزای قیامهت زیاتر سهرشۆڕکهرو تاڵتره و ئهوانه سهرفراز و ڕزگار نابن.