يَوۡمَ تَكُونُ ٱلسَّمَآءُ كَٱلۡمُهۡلِ
ڕۆژێك دێت، ئاسمان وهك کانزایهکی تواوهی لێ دێت (یهکێکه له قۆناغهکانی ههڵوهشاندنهوهی بوونهوهر).
وَتَكُونُ ٱلۡجِبَالُ كَٱلۡعِهۡنِ
کێوهکانیش وهکو خوری شی کراوه (فشۆڵ دهبن).
وَلَا يَسۡـَٔلُ حَمِيمٌ حَمِيمٗا
دۆستی گیانی بهگیانی له یهکدی ناپرسنهوه، کهس نایپهرژێته سهرکهس، بهڵکو ههرکهس خهمی خۆیهتی.
يُبَصَّرُونَهُمۡۚ يَوَدُّ ٱلۡمُجۡرِمُ لَوۡ يَفۡتَدِي مِنۡ عَذَابِ يَوۡمِئِذِۭ بِبَنِيهِ
ئهوانه پیشانی یهکتر دهدرێن، تاوانبارو گوناهکار ئاوات دهخوازێت که ئهگهر بکرێت بۆ دهرباز بوونی خۆی له سزای ئهو ڕۆژه ههموو کوڕهکانی بکاته قوربانی خۆی!!
وَصَٰحِبَتِهِۦ وَأَخِيهِ
هاوسهرو براکهی!!
وَفَصِيلَتِهِ ٱلَّتِي تُـٔۡوِيهِ
خزم و عهشرهتی که له دنیادا پهنایان دهدا.
وَمَن فِي ٱلۡأَرۡضِ جَمِيعٗا ثُمَّ يُنجِيهِ
بهههرچی دانیشتوانی سهر زهویش ههیه ئهگهر بۆی بکرێت بیکاته قوربانی خۆی، پاشان خوا ڕزگاری بکات.
كَلَّآۖ إِنَّهَا لَظَىٰ
نهخێر.. ئهو ئاواتانه هیچی نایهته دی.. بهڕاستی دۆزهخ ئامادهیهو بڵێسهدارهو داخ له دڵه.