إِذۡ نَادَىٰهُ رَبُّهُۥ بِٱلۡوَادِ ٱلۡمُقَدَّسِ طُوًى
کاتێک په‌روه‌ردگاری له دۆڵی (طوی) دا بانگی کرد و گفتوگۆی له‌گه‌ڵدا کرد و فه‌رمانی پێدا:
ٱذۡهَبۡ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ إِنَّهُۥ طَغَىٰ
بچۆ بۆ لای فیرعه‌ون (چونکه) به‌ڕاستی له سنوور ده‌رچووه و سته‌می بێ ئه‌ندازه‌یه.
فَقُلۡ هَل لَّكَ إِلَىٰٓ أَن تَزَكَّىٰ
پێی بڵێ: باشه ئه‌وه ناکرێت دڵ و ده‌روون و کردارو ره‌فتارت پاك و جوان و پوخته بێت!
وَأَهۡدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخۡشَىٰ
تا ڕێنموویت بکه‌م بۆ ناسینی په‌روه‌ردگارت، تا ترسی (سزای) ئه‌و زاته‌ت هه‌بێت و سته‌م نه‌که‌یت).
فَأَرَىٰهُ ٱلۡأٓيَةَ ٱلۡكُبۡرَىٰ
(دیاره فیرعه‌ون داوای به‌ڵگه‌ی کردوه) ئه‌ویش موعجیزه گه‌وره‌که‌ی نیشانداوه (که دار عاساکه‌یه).
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ
(به‌ڵام) به درۆی زانی و یاخی بوو.
ثُمَّ أَدۡبَرَ يَسۡعَىٰ
له‌وه‌ودوا پشتی هه‌ڵگردو که‌وته هه‌وڵ و تێکۆشان (بۆ به‌رهه‌ڵستی موسا و دژایه‌تی ئیمان).
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ
خه‌ڵکی کۆکرده‌وه و به‌ده‌نگی به‌رز وتی:
فَقَالَ أَنَا۠ رَبُّكُمُ ٱلۡأَعۡلَىٰ
من په‌روه‌ردگاری هه‌ره به‌رزو بڵندی ئێوه‌م!!
نتائج البحث
