وَمَآ أَدۡرَىٰكَ مَا سِجِّينٞ
جا تۆ چووزانی (سجین) چیه؟
كِتَٰبٞ مَّرۡقُومٞ
نامهیهکی (دیاری و ئاشکرایه ههر بهڕواڵهتیدا دیاره که خێری تیادا نیه)، مۆرکراوو لۆک کراویشه.
وَيۡلٞ يَوۡمَئِذٖ لِّلۡمُكَذِّبِينَ
هاوارو ئاهوناڵه لهو ڕۆژهدا بۆ ئهوانهی بڕوایان نیه و، بهرنامهی خوا بهدرۆ دهزانن.
ٱلَّذِينَ يُكَذِّبُونَ بِيَوۡمِ ٱلدِّينِ
ئهوانهی که بڕوایان به ڕۆژی قیامهت و زیندوو بوونهوه نیه و ههمیشه بهدرۆی دهزانن.
وَمَا يُكَذِّبُ بِهِۦٓ إِلَّا كُلُّ مُعۡتَدٍ أَثِيمٍ
کهسیش بهرپا بوونی ئهو ڕۆژه بهدرۆ نازانێت، مهگهر ههموو ستهمکارێکی گوناهبار نهبێت.
إِذَا تُتۡلَىٰ عَلَيۡهِ ءَايَٰتُنَا قَالَ أَسَٰطِيرُ ٱلۡأَوَّلِينَ
ئهوجۆره کهسانهی کاتێک ئایهت و فهرمانهکانی ئێمهیان بهسهردا دهخوێنرێتهوه، دهڵێن: ئهمه ئهفسانهی پێشینانه و (بهسهرچووه)...!!
كَلَّاۖ بَلۡۜ رَانَ عَلَىٰ قُلُوبِهِم مَّا كَانُواْ يَكۡسِبُونَ
نهخێر، وانیه (ئهو نهفامانه تێناگهن و داناچڵهکێن) بهڵکو دڵیان ژهنگی هێناوهو چڵکی گوناه دایپۆشیوه له سهرهنجامی ئهو کاروکردهوانهی که دهیانکرد.