قَالُواْ يَٰمُوسَىٰٓ إِنَّا لَن نَّدۡخُلَهَآ أَبَدٗا مَّا دَامُواْ فِيهَا فَٱذۡهَبۡ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَٰتِلَآ إِنَّا هَٰهُنَا قَٰعِدُونَ
کهچی وتیان: ئهی موسا دڵنیابه ئێمه ههرگیز ناچینه ئهو شارهوه و ڕووی تێناکهین مادهم ئهو جهنگاوهرانهی تێدا بێت، (ئیتر تۆ کهیفی خۆته حهز دهکهیت) بچۆ خۆت و پهروهردگارت جهنگ بکهن دژیان، ئێمه بهڕاستی ئا لێرهدا دانیشتووین (چاوهڕێی سهرئهنجامین)!!
قَالَ رَبِّ إِنِّي لَآ أَمۡلِكُ إِلَّا نَفۡسِي وَأَخِيۖ فَٱفۡرُقۡ بَيۡنَنَا وَبَيۡنَ ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
ئینجا موسا وتی: پهروهردگارا بهڕاستی من دهسهڵاتم نیه جگه بهسهر خۆم و براکهمدا نهبێت (ئێمه ئامادهی ههموو فهرمانێکی تۆین) ئیتر داواکارین که ئێمه جیا بکهیتهوه لهو خهڵکه تاوانکار و ستهم پیشهیه...
قَالَ فَإِنَّهَا مُحَرَّمَةٌ عَلَيۡهِمۡۛ أَرۡبَعِينَ سَنَةٗۛ يَتِيهُونَ فِي ٱلۡأَرۡضِۚ فَلَا تَأۡسَ عَلَى ٱلۡقَوۡمِ ٱلۡفَٰسِقِينَ
خوا فهرمووی: بهڕاستی ئهوه ئیتر شاری قدس لهسهریان حهرامه، دهبێت چل ساڵیش وێڵ و سهرگهردان بن لهسهر زهویدا (تا ئهو نهوه ترسنۆکه تیا بچێت و نهوهی تازه پێبگات)، ئیتر خهفهت مهخۆ بۆ گهل و هۆزی تاوانبار و ستهم پیشه.
۞وَٱتۡلُ عَلَيۡهِمۡ نَبَأَ ٱبۡنَيۡ ءَادَمَ بِٱلۡحَقِّ إِذۡ قَرَّبَا قُرۡبَانٗا فَتُقُبِّلَ مِنۡ أَحَدِهِمَا وَلَمۡ يُتَقَبَّلۡ مِنَ ٱلۡأٓخَرِ قَالَ لَأَقۡتُلَنَّكَۖ قَالَ إِنَّمَا يَتَقَبَّلُ ٱللَّهُ مِنَ ٱلۡمُتَّقِينَ
بهسهرهات و ههواڵی دوو کوڕهکهی ئادهم بۆ ئهو خهڵکه بخوێنهرهوه که: بهڕاستی ڕوویداوه، ئهوه بوو کاتێک ههردووکیان قوربانییان کرد، له یهکێکیان وهرگیرا (که لهسهر حهق بوو، له خوا ترس بوو) و لهوی تریان وهرنهگیرا (چونکه ڕق ئهستوورو حهسوودو خوانهناس بوو) بهبراکهی وت: ههر دهتکوژم ئهویش له وهڵامی ههڕهشهکهیدا وتی: خوای گهوره تهنها له پارێزکاران قوربانی و چاکه وهردهگرێت.