وَحَآجَّهُۥ قَوۡمُهُۥۚ قَالَ أَتُحَـٰٓجُّوٓنِّي فِي ٱللَّهِ وَقَدۡ هَدَىٰنِۚ وَلَآ أَخَافُ مَا تُشۡرِكُونَ بِهِۦٓ إِلَّآ أَن يَشَآءَ رَبِّي شَيۡـٔٗاۚ وَسِعَ رَبِّي كُلَّ شَيۡءٍ عِلۡمًاۚ أَفَلَا تَتَذَكَّرُونَ
(کهچی قهومه نالهبارهکهشی) کهوتنه موجادهلهو دهمهدهمێ دژی (له وهڵامیاندا ئیبراهیم وتی): ئایا ئێوه دهربارهی خوای (تاکو تهنها) لهگهڵ مندا دهمهدهمێ و موجادهله دهکهن؟ لهکاتێکدا ئهو بهڕاستی هیدایهتی داوم و ڕێبازی ڕاستی نیشانداوم و ناشترسم لهو شتانهی که ئێوه دهیکهن بهشهریکی خوا (چونکه ناتوانن زیانێکم پێ بگهیهنن) مهگهر ویستی پهروهردگارمی لهسهربێت و بیهوێت شتێکم بهسهردا بهێنێت، پهروهردگارم بهزانست و زانیاری ههموو شتێکی گرتۆتهوه، ئایا ئهوه بیرناکهنهوه و یاداوهری وهرناگرن؟
وَكَيۡفَ أَخَافُ مَآ أَشۡرَكۡتُمۡ وَلَا تَخَافُونَ أَنَّكُمۡ أَشۡرَكۡتُم بِٱللَّهِ مَا لَمۡ يُنَزِّلۡ بِهِۦ عَلَيۡكُمۡ سُلۡطَٰنٗاۚ فَأَيُّ ٱلۡفَرِيقَيۡنِ أَحَقُّ بِٱلۡأَمۡنِۖ إِن كُنتُمۡ تَعۡلَمُونَ
من چۆن لهو شتانه دهترسم که ئێوه له جیاتی خوا دهیانپهرستن و چۆن ئێوه ناترسن لهوهی که شهریک و هاوهڵتان بۆ خوا بڕیارداوه بهبێ هیچ بهڵگهیهک که خوا ناردبێتی بۆتان، جا کهواته کام دهسته شایستهی ئهوهیه بێ ترس و بیم بێت و به ئاسوودهیی بژی؟ ئهگهر ئێوه دهزانن ئهوه پێم بڵێن؟...
ٱلَّذِينَ ءَامَنُواْ وَلَمۡ يَلۡبِسُوٓاْ إِيمَٰنَهُم بِظُلۡمٍ أُوْلَـٰٓئِكَ لَهُمُ ٱلۡأَمۡنُ وَهُم مُّهۡتَدُونَ
ئهوانهی ئیمان و باوهڕیان هێناوه و ستهم و هاوهڵگهریان تێکهڵ به ئیمانهکهیان نهکردووه، ئاسوودهیی و هێمنی ههر بۆ ئهوانهیه، ههر ئهوانهش ڕێنموومایی کراون.