وَلَا تَكُونُواْ كَٱلَّذِينَ خَرَجُواْ مِن دِيَٰرِهِم بَطَرٗا وَرِئَآءَ ٱلنَّاسِ وَيَصُدُّونَ عَن سَبِيلِ ٱللَّهِۚ وَٱللَّهُ بِمَا يَعۡمَلُونَ مُحِيطٞ
نهکهن وهک ئهو جۆره کهسانه بن که له وڵات و شوێنی خۆیان دهرچوون لهبهر کهش و فش کردن و خۆ نواندن لهبهر چاوی خهڵک و دهیانهوێت کۆسپ بخهنه بهردهم ڕێبازو ئاینی خوا، لهکاتێکدا که خوای گهورهش بهئاگایه به سهرهتاو سهرهنجامی ههموو ئهو کاروکردهوانهی که دهیکهن.
وَإِذۡ زَيَّنَ لَهُمُ ٱلشَّيۡطَٰنُ أَعۡمَٰلَهُمۡ وَقَالَ لَا غَالِبَ لَكُمُ ٱلۡيَوۡمَ مِنَ ٱلنَّاسِ وَإِنِّي جَارٞ لَّكُمۡۖ فَلَمَّا تَرَآءَتِ ٱلۡفِئَتَانِ نَكَصَ عَلَىٰ عَقِبَيۡهِ وَقَالَ إِنِّي بَرِيٓءٞ مِّنكُمۡ إِنِّيٓ أَرَىٰ مَا لَا تَرَوۡنَ إِنِّيٓ أَخَافُ ٱللَّهَۚ وَٱللَّهُ شَدِيدُ ٱلۡعِقَابِ
کاتێکیش شهیتان (بهوهسوهسه و خهیاڵ) ههموو کردهوه ناپهسهندو ناڕهواکانی بۆ ڕازاندنهوه، وتی: ئهمڕۆ هیچ کهس دهرهقهتی ئێوه نایهت و دڵنیابن منیش پشت و پهنام بۆ ئێوه، جا کاتێک ئهو دوو لهشکره یهکتریان بینی، دهستبهجێ شهیتان پاشهو پاش گهڕایهوهو وتی: بهڕاستی من بهریم له ئێوه! چونکه بهڕاستی ئهوهی من دهیبینم ئێوه نایبینن، (دیاره که شهیتان بینیوویهتی چۆن فریشته دهسته دهسته دادهبهزن بۆ یارمهتی ئیمانداران، بۆیه له ترسا وتی): بێگومان من له خوا دهترسم، خوایش زۆر سهخت و به زهبره له تۆڵهدا.
إِذۡ يَقُولُ ٱلۡمُنَٰفِقُونَ وَٱلَّذِينَ فِي قُلُوبِهِم مَّرَضٌ غَرَّ هَـٰٓؤُلَآءِ دِينُهُمۡۗ وَمَن يَتَوَكَّلۡ عَلَى ٱللَّهِ فَإِنَّ ٱللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٞ
کاتێک دووڕووهکان و ئهوانهی له دڵیاندا نهخۆشی (بێ ئیمانی) تیا جێگیر بوو (به ئیماندارانیان) دهوت: ئا ئهوانه ئاینهکهیان له خۆبایی کردوون (ئهگینا بهو ژماره کهمهوه چۆن خۆیان دهگرن)، (خوایش دهفهرمووێت) ئهوهی پشت بهخوا ببهستێت، ئهوه بهڕاستی خوا باڵادهست و دانایه.