وَلَمَّا بَلَغَ أَشُدَّهُۥٓ ءَاتَيۡنَٰهُ حُكۡمٗا وَعِلۡمٗاۚ وَكَذَٰلِكَ نَجۡزِي ٱلۡمُحۡسِنِينَ
کاتێکیش که یوسف پێگهیشت و گهیشته ئهوپهڕی توند و تۆڵی (له ڕووی لاشهو ژیریی یهوه) و ئێمهش پلهی فهرمانڕهوایی دانایی و زانیاری شارهزایی باشمان پێبهخشی، ههر بهو شێوهیهش پاداشتی چاکهکاران دهدهینهوه.
وَرَٰوَدَتۡهُ ٱلَّتِي هُوَ فِي بَيۡتِهَا عَن نَّفۡسِهِۦ وَغَلَّقَتِ ٱلۡأَبۡوَٰبَ وَقَالَتۡ هَيۡتَ لَكَۚ قَالَ مَعَاذَ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ رَبِّيٓ أَحۡسَنَ مَثۡوَايَۖ إِنَّهُۥ لَا يُفۡلِحُ ٱلظَّـٰلِمُونَ
جا ئهو ئافرهتهی که یوسف له ماڵیدا بوو ههوڵیدا یوسف له خشته ببات و دڵی ڕابکێشێت بۆ لای خۆی، ههموو دهرگاکانیشی داخست و وتی: وهره پێشهوه و خۆت ئاماده بکه، یوسف وتی: پانا دهگرم به خوا کاری واناکهم، چونکه پهروهردگارم دهرووی لێ کردوومهتهوه، ههروهها مێردهکهشت چاك ڕهفتارر بووه لهگهڵمدا (چۆن خیانهتی لێ دهکهم) و چونکه من دڵنیام ستهمکاران سهرفراز نابن.
وَلَقَدۡ هَمَّتۡ بِهِۦۖ وَهَمَّ بِهَا لَوۡلَآ أَن رَّءَا بُرۡهَٰنَ رَبِّهِۦۚ كَذَٰلِكَ لِنَصۡرِفَ عَنۡهُ ٱلسُّوٓءَ وَٱلۡفَحۡشَآءَۚ إِنَّهُۥ مِنۡ عِبَادِنَا ٱلۡمُخۡلَصِينَ
سوێند بهخوا بێگومان ژنهکه پهلاماری یوسفیداو ویستی لێی بدات، یوسفیش نیازی لێدانی ههبوو ئهگهر بهڵگهی خوایی نهزانیایه (که سهرئهنجامی لێدانهکهی بهخراپ بهسهریدا دهشکێتهوه)و ئا بهو شێوهیهمان کرد (بۆ ئهوهی ههرچی گوناهو تاوان و خراپهیه لێی دوور دهخهینهوه) و بهڕاستی ئهو له بهنده ههڵبژارده وپاکهکانی ئێمهیه.