ٱرۡجِعُوٓاْ إِلَىٰٓ أَبِيكُمۡ فَقُولُواْ يَـٰٓأَبَانَآ إِنَّ ٱبۡنَكَ سَرَقَ وَمَا شَهِدۡنَآ إِلَّا بِمَا عَلِمۡنَا وَمَا كُنَّا لِلۡغَيۡبِ حَٰفِظِينَ
بگهڕێنهوه بۆ لای باوکتان و پێ بڵێن: ئهی باوکی بهڕێزمان، بێگومان کوڕهکهت دزی کردوو ئێمه ئاگامان لێ نهبووه، جگه لهوهی که زانیومانه، ئێمه له شاراوه و نهێنیهکان شارهزا نین (نازانین ئهو کوڕه بۆ وای کرد).
وَسۡـَٔلِ ٱلۡقَرۡيَةَ ٱلَّتِي كُنَّا فِيهَا وَٱلۡعِيرَ ٱلَّتِيٓ أَقۡبَلۡنَا فِيهَاۖ وَإِنَّا لَصَٰدِقُونَ
(حهز دهکهیت، له خهڵکی) ئهو شارهش بپرسه که ئێمهی لێ بووین، لهو کاروانهش بپرسه که ئێمهی تێدا بووین و پیکهوه هاتینهوه ئێمه بهدڵنیایهوه ڕاست دهڵێن و ڕاستگۆشین.
قَالَ بَلۡ سَوَّلَتۡ لَكُمۡ أَنفُسُكُمۡ أَمۡرٗاۖ فَصَبۡرٞ جَمِيلٌۖ عَسَى ٱللَّهُ أَن يَأۡتِيَنِي بِهِمۡ جَمِيعًاۚ إِنَّهُۥ هُوَ ٱلۡعَلِيمُ ٱلۡحَكِيمُ
(کاتێك کوڕهکان گهیشتنهوه لای باوکیان و بهسهرهاتهکهیان بۆ گێڕایهوه) وتی: (وانیه) بهڵکو دیسانهوه خۆتان پیلانێکی ترتان ڕێك خستووه، جا چارم نیه خۆگریهکی جوان نهبێت، ئومێده پهروهردگار ههموویانم بۆ بهێنێتهوه و بهههموویان شاد ببم، بهڕاستی ئهو زاته زاناو دانایه.
وَتَوَلَّىٰ عَنۡهُمۡ وَقَالَ يَـٰٓأَسَفَىٰ عَلَىٰ يُوسُفَ وَٱبۡيَضَّتۡ عَيۡنَاهُ مِنَ ٱلۡحُزۡنِ فَهُوَ كَظِيمٞ
(ئهوسا چووه کهنارێکهوه) و لێیان دوور کهوتهوهو (بهدهم ههناسهی ساردو ئهسرینهوه) وتی: ئهی داخم بۆ یوسفی نازدار، (له دڵم دهرناچێت یوسفی جوان خاس و خوا ناسم ئهوهنده گریاو فرمێسکی ههڵوهران)، چاوهکانی سپی ههڵگهڕاو ئاوی سپی تێزاو بینینی نهما له ئاخ و داخ و خهفهت و ئێشدا، ههر خهم و پهژارهی خۆی دهخواردهوه.