قَالُواْ تَٱللَّهِ تَفۡتَؤُاْ تَذۡكُرُ يُوسُفَ حَتَّىٰ تَكُونَ حَرَضًا أَوۡ تَكُونَ مِنَ ٱلۡهَٰلِكِينَ
(کوڕهکان بهزهییان به باوکیاندا هاتهوهو) وتیان: سوێند به خوا تۆ ههر واز ناهێنیت یادی یوسف دهکهیت و ناوی دهبهیت تا وات لێ دێت پهکت دهکهوێت یاخود تیا له تیاچوون دهبیت.
قَالَ إِنَّمَآ أَشۡكُواْ بَثِّي وَحُزۡنِيٓ إِلَى ٱللَّهِ وَأَعۡلَمُ مِنَ ٱللَّهِ مَا لَا تَعۡلَمُونَ
(له وهڵامیاندا) وتی: بهڕاستی من باسی سکاڵا و غهم و پهژارهم ههر بۆ لای خوا دهبهم، ئهوهی من دهیزانم له لایهن خواوه (له نهخشه و حیکمهتهکانی، له پێشهات و ڕووداوهکاندا) ئێوه نایزانن.
يَٰبَنِيَّ ٱذۡهَبُواْ فَتَحَسَّسُواْ مِن يُوسُفَ وَأَخِيهِ وَلَا تَاْيۡـَٔسُواْ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِۖ إِنَّهُۥ لَا يَاْيۡـَٔسُ مِن رَّوۡحِ ٱللَّهِ إِلَّا ٱلۡقَوۡمُ ٱلۡكَٰفِرُونَ
(دوای چهند ڕۆژێك یهعقوب فهرمانیدا بهکوڕهکانی) و وتی: کوڕهکانم بچنهوه و گوێ ههڵخهن بۆ یوسف و براکهی، له سۆزو میهرهبانی خوایش نائومێد مهبن، چونکه بهڕاستی کهس نائومێد نابێت له سۆزو میهرهبانی خوا جگه له کهسانی خوانهناس و بێ باوهڕ.
فَلَمَّا دَخَلُواْ عَلَيۡهِ قَالُواْ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡعَزِيزُ مَسَّنَا وَأَهۡلَنَا ٱلضُّرُّ وَجِئۡنَا بِبِضَٰعَةٖ مُّزۡجَىٰةٖ فَأَوۡفِ لَنَا ٱلۡكَيۡلَ وَتَصَدَّقۡ عَلَيۡنَآۖ إِنَّ ٱللَّهَ يَجۡزِي ٱلۡمُتَصَدِّقِينَ
کاتێك (گهشتنه میسر) و چوونه بارهگای یوسف وتیان: جهنابی پاشا ئێمه و کهس و کارمان نههاتی و گرانی و کوێرهوهریی زۆرمان تووش هاتووه وکهل و پهلێکی تێکهڵ و پێکهڵ و بێ نرخیشمان هێناوه، کهواته چیمان پێویسته بۆمان بپێوه و خێریشمان پێ بکه، بێگومان خوا پاداشتی خێر خوازان دهداتهوه.