قَدۡ مَكَرَ ٱلَّذِينَ مِن قَبۡلِهِمۡ فَأَتَى ٱللَّهُ بُنۡيَٰنَهُم مِّنَ ٱلۡقَوَاعِدِ فَخَرَّ عَلَيۡهِمُ ٱلسَّقۡفُ مِن فَوۡقِهِمۡ وَأَتَىٰهُمُ ٱلۡعَذَابُ مِنۡ حَيۡثُ لَا يَشۡعُرُونَ
بێگومان پێش ئهمانیش (خوا نهناسانی) پێشوو پیلانیان گێڕا (دژ به ئایینی خوا)، ئینجا خوای بهدهسهڵاتیش کۆشك و تهلارو نهخشهیانی له بن و بێخ دهرهێنا، سهقفهکهشی له سهرهوه داڕمان بهسهریانداو له شوێنێکهوه بهڵاو سزا یهخهی پێگرتن که ههستیان پێ نهدهکردو بهتهمای نهبوون (ئهڵبهته ئهم ههڕهشهیه پیلانگێڕانی ههموو سهردهمێك دهگرێتهوه).
ثُمَّ يَوۡمَ ٱلۡقِيَٰمَةِ يُخۡزِيهِمۡ وَيَقُولُ أَيۡنَ شُرَكَآءِيَ ٱلَّذِينَ كُنتُمۡ تُشَـٰٓقُّونَ فِيهِمۡۚ قَالَ ٱلَّذِينَ أُوتُواْ ٱلۡعِلۡمَ إِنَّ ٱلۡخِزۡيَ ٱلۡيَوۡمَ وَٱلسُّوٓءَ عَلَى ٱلۡكَٰفِرِينَ
لهوهو دواش له ڕۆژی قیامهتدا خوا ئهو پیلانگێڕانه خهجاڵهت و ڕیسوا دهکات و پێیان دهڵێت: کوان و له کوێن هاوهڵهکانم؟ ئهوانهی که دژایهتی سهرسهختتان دهکرد له بارهیانهوه، (ئیمانداران) ئهوانهی که زانیاری و زانستی خوا ناسیان پێدراوه دهڵێن: بهڕاستی ئهمڕۆ سهرشۆڕی و خهجاڵهتی و نههامهتی و سزا لهسهر بێ باوهڕانه.
ٱلَّذِينَ تَتَوَفَّىٰهُمُ ٱلۡمَلَـٰٓئِكَةُ ظَالِمِيٓ أَنفُسِهِمۡۖ فَأَلۡقَوُاْ ٱلسَّلَمَ مَا كُنَّا نَعۡمَلُ مِن سُوٓءِۭۚ بَلَىٰٓۚ إِنَّ ٱللَّهَ عَلِيمُۢ بِمَا كُنتُمۡ تَعۡمَلُونَ
ئهوانهی که فریشتهکان له سهرهمهرگدا گیانیان دهکێشن، له کاتێکدا که بهردهوامن لهسهر ستهم له خۆیان (بههۆی بێ باوهڕی و یاخی بونیانهوه) ئینجا به ناچاری تهسلیمن و دهڵێن: ئێمه هیچ گوناهو ههڵهیهکمان نهکردووه، فریشتهکان دهڵێن: نهخێر وا نی یه (ئهوه ئێوه له بیرتان کردووه) ئهگینا بهڕاستی خوا ئاگادارو زانایه بهههموو ئهو کارو کردهوانهی که دهتانکرد و ئهنجامتان دهدا.