إِذۡ قَالَ لِأَبِيهِ يَـٰٓأَبَتِ لِمَ تَعۡبُدُ مَا لَا يَسۡمَعُ وَلَا يُبۡصِرُ وَلَا يُغۡنِي عَنكَ شَيۡـٔٗا
کاتێک بهباوکی وت: باوکی بهڕێزم! ئهوه تۆ بۆچی شتێک دهپهرستیت که نهگوێ بیسته، نهکهس بهرچاو ڕوون و ڕۆشنبیر دهکات، نه هیچ سوودێکت پێ دهگهیهنێت.
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّي قَدۡ جَآءَنِي مِنَ ٱلۡعِلۡمِ مَا لَمۡ يَأۡتِكَ فَٱتَّبِعۡنِيٓ أَهۡدِكَ صِرَٰطٗا سَوِيّٗا
ئهی باوکی بهنرخم! بهڕاستی ئهو زانستی و زانیاریهی که بۆ من هاتووه، (دهربارهی دهسهڵات و توانای بهدیهێنهری ئهم جیهانه) بێگومان بۆ تۆ نههاتووه، کهواته پهیڕهوی من بکه ڕێنمووییت دهکهم بۆ ڕێگه و ڕێبازێکی ڕاست و دروست.
يَـٰٓأَبَتِ لَا تَعۡبُدِ ٱلشَّيۡطَٰنَۖ إِنَّ ٱلشَّيۡطَٰنَ كَانَ لِلرَّحۡمَٰنِ عَصِيّٗا
ئهی باوکی ئازیزم! شهیتان مهپهرسته، چونکه بهڕاستی شهیتان یاخی یه له خوای میهرهبان و سهرکهشیی کردووه.
يَـٰٓأَبَتِ إِنِّيٓ أَخَافُ أَن يَمَسَّكَ عَذَابٞ مِّنَ ٱلرَّحۡمَٰنِ فَتَكُونَ لِلشَّيۡطَٰنِ وَلِيّٗا
ئهی باوکی بهرێزم! بهڕاستی من دهترسم سزایهک لهلایهن خوای میهرهبانهوه یهخهت پێ بگرێت، ئهوکاته ئیتر دهبیته یارو یاوهرو پشتتگیری شهیتان.
قَالَ أَرَاغِبٌ أَنتَ عَنۡ ءَالِهَتِي يَـٰٓإِبۡرَٰهِيمُۖ لَئِن لَّمۡ تَنتَهِ لَأَرۡجُمَنَّكَۖ وَٱهۡجُرۡنِي مَلِيّٗا
(باوکی ئیبراهیم بهسهغڵهتیهوه) وتی: بۆچی ئهی ئیبراهیم تۆ (ئهوهنده) له خواکانی من بێزاری، بهڕاستی ئهگهر کۆڵ نهدهیت و واز نههێنیت (چاوپۆشیت لێ ناکهن و) بێگومان بهرد بارانت دهکهم، بڕۆ، ون به لهبهرچاوم ههر نهتبینمهوه.