جَنَّـٰتِ عَدۡنٍ ٱلَّتِي وَعَدَ ٱلرَّحۡمَٰنُ عِبَادَهُۥ بِٱلۡغَيۡبِۚ إِنَّهُۥ كَانَ وَعۡدُهُۥ مَأۡتِيّٗا
ئهو بهههشته پڕ له باخه چڕانهی که خوای میهرهبان بهڵێنی به بهندهکانی داوه له جیهانی شاراوهدا، بهڕاستی ئهو بهڵێنهی خوا، بهڕێوهیه و ههر دێته دی.
لَّا يَسۡمَعُونَ فِيهَا لَغۡوًا إِلَّا سَلَٰمٗاۖ وَلَهُمۡ رِزۡقُهُمۡ فِيهَا بُكۡرَةٗ وَعَشِيّٗا
ئهوسا لهوێ هیچ گوفتارێکی نابهجێ نابیسن، جگه له سڵاو کردن و (گوفتاری خۆش و بهجێ) نهبێت، له بهیانیان و ئێواراندا (له ههموو کاتێکدا) ڕزق و ڕۆزی (خواردن و خواردنهوهی خۆش و بهتام) بۆیان ئامادهیه.
تِلۡكَ ٱلۡجَنَّةُ ٱلَّتِي نُورِثُ مِنۡ عِبَادِنَا مَن كَانَ تَقِيّٗا
ئهو بهههشت و شوێنه خۆشه، بهو بهندانهمان دهبهخشین و دهیانکهینه خاوهنی، که خواناس و پارێزکارن.
وَمَا نَتَنَزَّلُ إِلَّا بِأَمۡرِ رَبِّكَۖ لَهُۥ مَا بَيۡنَ أَيۡدِينَا وَمَا خَلۡفَنَا وَمَا بَيۡنَ ذَٰلِكَۚ وَمَا كَانَ رَبُّكَ نَسِيّٗا
(ماوهیهک وهحی وهستا، پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم) له فریشته جوبرهئیلی پرسی، خوای گهورهش له قورئاندا وهڵامی دایهوه): ئێمه تهنها بهفهرمانی پهروهردگارت نهبێت دانابهزین، ههرچی داهاتوو ڕابوردوومان ههیهو ئهوهش له نێوانیاندا ههیه، بۆ ئهو پهروهردگارهیه، وهنهبێت پهروهردگاری تۆ هیچ شتێک فهرامۆش بکات.