إِنَّا قَدۡ أُوحِيَ إِلَيۡنَآ أَنَّ ٱلۡعَذَابَ عَلَىٰ مَن كَذَّبَ وَتَوَلَّىٰ
بێگومان ئێمه ئاگادارکراوین، که سزاو ئازارو بهڵا لهسهر ئهوانهیه که ڕاستیهکان به درۆ دهزانن و پشتی تێ دهکهن لێی یاخی دهبن.
قَالَ فَمَن رَّبُّكُمَا يَٰمُوسَىٰ
فیرعهون به فیزهوه وتی: باسه ئهی موسا پهروهردگاری ئێوه کێیه؟!
قَالَ رَبُّنَا ٱلَّذِيٓ أَعۡطَىٰ كُلَّ شَيۡءٍ خَلۡقَهُۥ ثُمَّ هَدَىٰ
موسا وتی: پهروهردگارمان ئهو زاتهیه که ههموو شتێکی بهتایبهتی و ڕێکو پێکی دروست کردووه، پاشان ڕێنموویی کردووه، تا بهچاکی دهوری خۆی ببینێت و (له خزمهتی ئادهمیزادا بێت).
قَالَ فَمَا بَالُ ٱلۡقُرُونِ ٱلۡأُولَىٰ
فیرعهون وتی: ئهی ئهو ههموو خهڵکهی که لهوهو پێش تیاچوون، چیان لێهات و سهرهنجامیان چۆنه؟!
قَالَ عِلۡمُهَا عِندَ رَبِّي فِي كِتَٰبٖۖ لَّا يَضِلُّ رَبِّي وَلَا يَنسَى
موسا وتی: زانیاری ئهوانه، لای پهروهردگارمهو له دۆسیهکانی (لوح المحفوظ) دا پارێزراوه، پهروهردگاری من، هیچی لێ ون نابێت، هیچ شتێکیش فهرامۆش ناکات.
ٱلَّذِي جَعَلَ لَكُمُ ٱلۡأَرۡضَ مَهۡدٗا وَسَلَكَ لَكُمۡ فِيهَا سُبُلٗا وَأَنزَلَ مِنَ ٱلسَّمَآءِ مَآءٗ فَأَخۡرَجۡنَا بِهِۦٓ أَزۡوَٰجٗا مِّن نَّبَاتٖ شَتَّىٰ
ئهو زاتهی که زهوی بۆ ئێوه بار هێناوه، وهکو لانکه و بێشکه (لهسهری دهحهوێنهوه)، ههروهها جۆرهها ڕێگهی (زهمینی و ئاسمانی و ههوایی) تیادا بۆ فهراههم هێناون، له ئاسمانیشهوه باران دادهبهزێنێت، که بههۆیهوه چاندهها جووت ڕووهکی پێ ڕواندووه.