وَمَا جَعَلۡنَا لِبَشَرٖ مِّن قَبۡلِكَ ٱلۡخُلۡدَۖ أَفَإِيْن مِّتَّ فَهُمُ ٱلۡخَٰلِدُونَ
ئێمه پێش تۆ ژیانی ههمیشهیی و نهمریمان به هیچ کهسێک نهبهخشیووه، جا ئایا ئهگهر تۆ بمریت، (دوای مهرگی تۆ) ئهوه ئهو خهڵکه ژیانی ههمیشهیی دهبهنهسهر و نامرن؟!
كُلُّ نَفۡسٖ ذَآئِقَةُ ٱلۡمَوۡتِۗ وَنَبۡلُوكُم بِٱلشَّرِّ وَٱلۡخَيۡرِ فِتۡنَةٗۖ وَإِلَيۡنَا تُرۡجَعُونَ
ههموو کهسێک دهبێت مردن بچێژێت و شهرابی مهرگ بنۆشێت، بێگومان ئێمه ئێوه تاقی دهکهینهوه بهشهڕ و ناخۆشی و بهڵاو بهخێرو خۆشی و دارایی و توانایی، سهرهنجام ههر بۆ لای ئێمه دههێنرێنهوه (تا پاداشتتان بدهینهوه).
وَإِذَا رَءَاكَ ٱلَّذِينَ كَفَرُوٓاْ إِن يَتَّخِذُونَكَ إِلَّا هُزُوًا أَهَٰذَا ٱلَّذِي يَذۡكُرُ ءَالِهَتَكُمۡ وَهُم بِذِكۡرِ ٱلرَّحۡمَٰنِ هُمۡ كَٰفِرُونَ
ئهی پێغهمبهر (صلی الله علیه وسلم) کاتێک ئهوانهی بێ باوهڕ بوون تۆ دهبینن، هیچ کارێکیان له دهست نایهت لهگهڵ تۆی بکهن جگه له گاڵته و گاڵته جاڕیی، (جا بهیهکتر دهڵێن): لهکاتێکدا ئهوان ههمیشه بێباوهڕن به قورئانی خوای میهرهبان.
خُلِقَ ٱلۡإِنسَٰنُ مِنۡ عَجَلٖۚ سَأُوْرِيكُمۡ ءَايَٰتِي فَلَا تَسۡتَعۡجِلُونِ
ئهوهنده ئینسان به پهله تاڵوکهیه. (ههر دهڵێیت) له پهلهو تاڵوکه دروستکراوه، له ئایینده من نیشانهی و بهڵگهکانی خۆمتان نیشان دهدهم، جا پهلهم لێ مهکهن.