قَالُواْ حَرِّقُوهُ وَٱنصُرُوٓاْ ءَالِهَتَكُمۡ إِن كُنتُمۡ فَٰعِلِينَ
ههندێکیان وتیان: ئیبراهیم بسوتێنن و پشتیوانی له خواکانتان بکهن، ئهگهر ئێوه شتێکتان بۆ دهکرێت.
قُلۡنَا يَٰنَارُ كُونِي بَرۡدٗا وَسَلَٰمًا عَلَىٰٓ إِبۡرَٰهِيمَ
(خوای گهوره دهفهرموێت، ئێمهش فهرمانمان دهرکرد و) وتمان: ئهی ئاگر ساردو سهلامهت لهسهر ئیبراهیم (ههرچهنده ئاگر سوتێنهره باڵام به فهرمانی خوا توانای سووتاندنی نهماو ئهگهر پهروهردگار فهرمانی بهسهلامهتی نهدایه حهزرهتی ئیبراهیم لهناو ئاگرهکهدا سهرمای دهبوو).
وَأَرَادُواْ بِهِۦ كَيۡدٗا فَجَعَلۡنَٰهُمُ ٱلۡأَخۡسَرِينَ
ئهوانه ویستیان پیلان بگێڕن دژی ئیبراهیم ئینجا ئێمهش ئهوانمان به ڕهنجهڕۆترین کهس گێڕا.
وَنَجَّيۡنَٰهُ وَلُوطًا إِلَى ٱلۡأَرۡضِ ٱلَّتِي بَٰرَكۡنَا فِيهَا لِلۡعَٰلَمِينَ
ئێمه ئهویش و - لوط - ی برازایشمان ڕزگار کرد و ناردمانن بۆ (وڵاتی شام) ئهو سهرزهمینهی که بهرهکهتمان بهسهردا ڕژاندووه بۆ ههموو خهڵکی.
وَوَهَبۡنَا لَهُۥٓ إِسۡحَٰقَ وَيَعۡقُوبَ نَافِلَةٗۖ وَكُلّٗا جَعَلۡنَا صَٰلِحِينَ
ههروهها ئێمه ئیسحاقمان بهخشی به ئیبراهیم و یهعقوبیش بهنهوهی (وهک زیاده ڕێزێک بۆ ئیبراهیم)، ههر یهک لهوانمان کرد به پیاوچاک و خواناس.
وَجَعَلۡنَٰهُمۡ أَئِمَّةٗ يَهۡدُونَ بِأَمۡرِنَا وَأَوۡحَيۡنَآ إِلَيۡهِمۡ فِعۡلَ ٱلۡخَيۡرَٰتِ وَإِقَامَ ٱلصَّلَوٰةِ وَإِيتَآءَ ٱلزَّكَوٰةِۖ وَكَانُواْ لَنَا عَٰبِدِينَ
ههموو ئهوانیشمان کرده پێشهواو به فهرمانی ئێمه ڕێنموویی خهڵکیان دهکردو نیگامان بۆ کردن به ئهنجامدانی کارو کردهوه چاکهکان و ڕاگرتنی نوێژ و زهکات دان، (بهڕاستی) ئهوان ههر ئێمهیان دهپهرست و ههر بهندایهتی ئێمهیان دهکرد.