ثُمَّ أَرۡسَلۡنَا مُوسَىٰ وَأَخَاهُ هَٰرُونَ بِـَٔايَٰتِنَا وَسُلۡطَٰنٖ مُّبِينٍ
پاشان موساو هاروونی برایمان ڕهوانه کرد هاوڕێ لهگهڵ نیشانهو بهڵگهو موعجیزهکانماندا و بهڵگهی بههێزمان پێبهخشین (لهسهر ڕاستی پهیامهکهیان)...
إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَمَلَإِيْهِۦ فَٱسۡتَكۡبَرُواْ وَكَانُواْ قَوۡمًا عَالِينَ
بۆ سهر فیرعهون و دارو دهستهکهی، کهچی خۆیان بهگهوره زانی و قهومێکی لووت بهرز بوون
فَقَالُوٓاْ أَنُؤۡمِنُ لِبَشَرَيۡنِ مِثۡلِنَا وَقَوۡمُهُمَا لَنَا عَٰبِدُونَ
(فیرعهون و دارو دهستهکهی) وتیان: ئایا ڕهوایه ئێمه باوهڕ به دوو بهشهری وهك خۆمان بکهین، له کاتێکدا که قهومهکهیان ئێمه دهپهرستن و (خزمهتکاری ئێمهن).
فَكَذَّبُوهُمَا فَكَانُواْ مِنَ ٱلۡمُهۡلَكِينَ
)دوای چهندهها ساڵ له ههوڵ و کۆششی ئهو دوو پێغهمبهره) ههر باوهڕیان پێنهکردن و به درۆیان زانین، بۆیه چونه ڕیزی تیاچووهکانهوه.
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا مُوسَى ٱلۡكِتَٰبَ لَعَلَّهُمۡ يَهۡتَدُونَ
سوێند بهخوا بێگومان ئێمه تهوراتمان بهخشی بهموسا بۆ ئهوهی قهومهکهی ڕێبازی هیدایهت بگرنهبهر.
وَجَعَلۡنَا ٱبۡنَ مَرۡيَمَ وَأُمَّهُۥٓ ءَايَةٗ وَءَاوَيۡنَٰهُمَآ إِلَىٰ رَبۡوَةٖ ذَاتِ قَرَارٖ وَمَعِينٖ
ههروهها کوڕهکهی مهریهم و دایکیمان کرده بهڵگهو نیشانه (لهسهر توانایی خۆمان) و ئێمه ههردووکیانمان حهوانهوه له شوێنێکی بڵندو خۆش و سازگارو ئاوداردا.