يَـٰٓأَيُّهَا ٱلرُّسُلُ كُلُواْ مِنَ ٱلطَّيِّبَٰتِ وَٱعۡمَلُواْ صَٰلِحًاۖ إِنِّي بِمَا تَعۡمَلُونَ عَلِيمٞ
ئینجا وتمان: ئهی گرۆی پێغهمبهران، بخۆن له ڕزق و ڕۆزیه چاك و پاکهکان، کارو کردهوهی چاکیش ئهنجام بدهن، به ڕاستی من زانام به ههموو ئهو کارو کردهوانهی که دهیکهن.
وَإِنَّ هَٰذِهِۦٓ أُمَّتُكُمۡ أُمَّةٗ وَٰحِدَةٗ وَأَنَا۠ رَبُّكُمۡ فَٱتَّقُونِ
ههر ئهمهشه دین و ئاین و بهرنامهی تاکو تهنهای ئێوه، (بهرنامهی یهکخواناسی)و من پهروهردگارتانم، پارێزکاربن و خۆتان له نافهرمانی من بپارێزن.
فَتَقَطَّعُوٓاْ أَمۡرَهُم بَيۡنَهُمۡ زُبُرٗاۖ كُلُّ حِزۡبِۭ بِمَا لَدَيۡهِمۡ فَرِحُونَ
بهڵام زۆربهی خهڵکی بیرو بۆچوونی خۆیان بهش بهش و پارچه پارچه کرد (له بهرنامهی یهکخواناسی لایاندا)، ههموو دهستهو تاقمێك بهو بهرنامهو نهخشهیهی ههیانه دڵخۆشن.
فَذَرۡهُمۡ فِي غَمۡرَتِهِمۡ حَتَّىٰ حِينٍ
جا وازیان لێ بهێنه با تا ماوهیهك له گومڕایی و سهر لێ شێواویی و سهرگهردانی خۆیاندا گیر بخۆن.
أَيَحۡسَبُونَ أَنَّمَا نُمِدُّهُم بِهِۦ مِن مَّالٖ وَبَنِينَ
ئایا ئهوانه وا دهزانن که ئهو ماڵ و سامان و نهوهیهی پێیان دهبهخشین؟! (هۆی ئهوهیه خۆشمان دهوێن)!!
نُسَارِعُ لَهُمۡ فِي ٱلۡخَيۡرَٰتِۚ بَل لَّا يَشۡعُرُونَ
نهخێر، وانی یه، مهبهستمانه بهپهله له نازو نیعمهت بههرهوهریان بکهین؟ بهڵکو ئهوانه ههستی پێ ناکهن.