إِلَّا مَن ظَلَمَ ثُمَّ بَدَّلَ حُسۡنَۢا بَعۡدَ سُوٓءٖ فَإِنِّي غَفُورٞ رَّحِيمٞ
مهگهر کهسێک ستهمێکی کردبێت و پاشان چاکهکاری ئهنجام بدات دوای ئهوهی پێشتر ههڵهی ههبووه، ئهوه من بۆ ئهو جۆره کهسانه لێخۆشبوو میهرهبانم.
وَأَدۡخِلۡ يَدَكَ فِي جَيۡبِكَ تَخۡرُجۡ بَيۡضَآءَ مِنۡ غَيۡرِ سُوٓءٖۖ فِي تِسۡعِ ءَايَٰتٍ إِلَىٰ فِرۡعَوۡنَ وَقَوۡمِهِۦٓۚ إِنَّهُمۡ كَانُواْ قَوۡمٗا فَٰسِقِينَ
جا دهستهکهت بخهره گیرفانتهوه، ههر که دهرتهێنا به سپییهکی بێ عهیب دێته دهرهوه، ئهم دوو _ موعجیزه _یه له ڕیزی نۆ _ موعجیزه _ دایه بۆ فیرعهون و قهومهکهی، بهڕاستی ئهوانه قهومێکی له سنوور دهرچوو بوون.
فَلَمَّا جَآءَتۡهُمۡ ءَايَٰتُنَا مُبۡصِرَةٗ قَالُواْ هَٰذَا سِحۡرٞ مُّبِينٞ
جا کاتێک _ موعجیزه _ کانی ئێمهیان به ڕوونی و ئاشکرا بۆ هات و خرایه بهرچاویان وتیان: ئهمه جادوویهکی ئاشکرایه...
وَجَحَدُواْ بِهَا وَٱسۡتَيۡقَنَتۡهَآ أَنفُسُهُمۡ ظُلۡمٗا وَعُلُوّٗاۚ فَٱنظُرۡ كَيۡفَ كَانَ عَٰقِبَةُ ٱلۡمُفۡسِدِينَ
جا ئهوانهی ههر ڕق ئهستوورییان کردو باوهڕیان پێی نهبوو، به زۆرداری و خۆبهزلزانی، له کاتێکدا له ناخی دهروونیانهوه ههستیان دهکرد حهقیقهتهو ڕاسته، ده تهماشا بکه و سهرنج بده بزانه سهرهنجامی تاوانباران و گوناهکاران چۆن بوو (چۆن تۆڵهمان لێ سهندن).
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا دَاوُۥدَ وَسُلَيۡمَٰنَ عِلۡمٗاۖ وَقَالَا ٱلۡحَمۡدُ لِلَّهِ ٱلَّذِي فَضَّلَنَا عَلَىٰ كَثِيرٖ مِّنۡ عِبَادِهِ ٱلۡمُؤۡمِنِينَ
سوێند بهخوا بێگومان ئێمه داود و سولهیمان زانیاری و زانستیمان بهخشی، ههردووکیان وتیان: سوپاس وستایش بۆ ئهو خوایهی که زیاده ڕێزی ئێمهی داوه بهسهر زۆرێک له بهنده ئیماندارهکانیدا.