وَإِنِّي مُرۡسِلَةٌ إِلَيۡهِم بِهَدِيَّةٖ فَنَاظِرَةُۢ بِمَ يَرۡجِعُ ٱلۡمُرۡسَلُونَ
بێگومان لهبهرئهوه من بڕیارمداوه که: دیاریهکیان بۆ بنێرم، جا چاوهڕێ دهکهم بزانم نوێنهرهکان چ ههواڵێکم بۆ دههێننهوه و (ههڵوێستی سولهیمان جۆن دهبێت).
فَلَمَّا جَآءَ سُلَيۡمَٰنَ قَالَ أَتُمِدُّونَنِ بِمَالٖ فَمَآ ءَاتَىٰنِۦَ ٱللَّهُ خَيۡرٞ مِّمَّآ ءَاتَىٰكُمۚ بَلۡ أَنتُم بِهَدِيَّتِكُمۡ تَفۡرَحُونَ
جا کاتێک (نوێنهری) نێردراوهکان گهیشته لای سولهیمان، (ههواڵی دیاریهکهی گهیاند، سولهیمان به تووڕهییهوه) پێی وت: ئێوه دهتانهوێت به ماڵ و سامان ودیاری کۆمهکیم بکهن؟! من دڵنیام که ئهو شتانهی خوا پێی بهخشیووم لهوه چاکتر و بهنرختره که به ئێوهی بهخشیووه، نهخێر من بهو دیاریه دڵشاد نابم، بهڵکو ئێوه به دیاریهکهتان شاد دهبن.
ٱرۡجِعۡ إِلَيۡهِمۡ فَلَنَأۡتِيَنَّهُم بِجُنُودٖ لَّا قِبَلَ لَهُم بِهَا وَلَنُخۡرِجَنَّهُم مِّنۡهَآ أَذِلَّةٗ وَهُمۡ صَٰغِرُونَ
(ئهی نوێنهری بهڵقیس) بگهڕێرهوه بۆ لایان به خۆت و دیاریهکهتهوه، سوێند به خوا دهبێت به سهربازانێکهوه بچینه سهریان که نهیان دیبێت و نهتوانن بهرگری بکهن، دهبێت دهریان بکهین له وڵاتیان له کاتێکدا ئهوان زهلیل و ڕیسواو شکاون.
قَالَ يَـٰٓأَيُّهَا ٱلۡمَلَؤُاْ أَيُّكُمۡ يَأۡتِينِي بِعَرۡشِهَا قَبۡلَ أَن يَأۡتُونِي مُسۡلِمِينَ
(سولهیمان زانی ههڕهشهکهی کاریگهر دهبێت بۆیه ڕوو بهئهندامانی حکومهتهکهی) وتی: ئهی خهڵکینه کامتان دهتوانێت تهختی شاژنه بهڵقیسم بۆ بهێنێت پێش ئهوهی بێن بۆ لام و تهسلیم ببن.