هَٰذَا خَلۡقُ ٱللَّهِ فَأَرُونِي مَاذَا خَلَقَ ٱلَّذِينَ مِن دُونِهِۦۚ بَلِ ٱلظَّـٰلِمُونَ فِي ضَلَٰلٖ مُّبِينٖ
ئا ئهمهیه دروستکراوانی خوا، وهرن نیشانم بدهن بزانم ئهوانی ترجگه لهوزاته، چیان دروست کردووه، نهخێر هیچیان دروست نهکردووه، بهڵکو ستهمکاران ههمیشه له گومڕاییهکی ئاشکرادان.
وَلَقَدۡ ءَاتَيۡنَا لُقۡمَٰنَ ٱلۡحِكۡمَةَ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِلَّهِۚ وَمَن يَشۡكُرۡ فَإِنَّمَا يَشۡكُرُ لِنَفۡسِهِۦۖ وَمَن كَفَرَ فَإِنَّ ٱللَّهَ غَنِيٌّ حَمِيدٞ
سوێند به خوا به ڕاستی ئێمه حیکمهت و دانایمان به _لوقمان_ بهخشی، بهم شێوهیه (پێمان وت) شوکرانه بژێرو سوپاسگوزاریهکهی ههر بۆ خۆی دهگهڕێتهوه، ئهوهش سوپاسی خوای نهکرد، ئهوه بێگومان خوا بێ نیازهو سوپاسکراوه (پێویستی بهسوپاسی کهس نیه).
وَإِذۡ قَالَ لُقۡمَٰنُ لِٱبۡنِهِۦ وَهُوَ يَعِظُهُۥ يَٰبُنَيَّ لَا تُشۡرِكۡ بِٱللَّهِۖ إِنَّ ٱلشِّرۡكَ لَظُلۡمٌ عَظِيمٞ
جا لوقمان به کوڕهکهی خۆی وت له کاتێکدا که ئامۆژگاری دهکرد: کوڕه شیرینهکهم; نهکهیت شتێک یان کهسێک به هاوتاو هاوبهشی خوا بڕیار بدهیت، چونکه بهڕاستی هاوتاو هاوبهش بڕیاردان ستهمێکی زۆر گهوره و ناڕهوایه.
وَوَصَّيۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ بِوَٰلِدَيۡهِ حَمَلَتۡهُ أُمُّهُۥ وَهۡنًا عَلَىٰ وَهۡنٖ وَفِصَٰلُهُۥ فِي عَامَيۡنِ أَنِ ٱشۡكُرۡ لِي وَلِوَٰلِدَيۡكَ إِلَيَّ ٱلۡمَصِيرُ
(لێرهدا خوا ئامۆژگاریهکان له دهمی لوقمان دهفهرموێت): ئێمه فهرمانمانداوه به ئادهمیزاد به چاک ڕهفتاری لهگهڵ دایک و باوکیدا، دایکی به ئێش و ئازارو لاوازی و بێتاقهتیهکی زۆرهوه، (به پێستی سکی نۆ مانگ) ههڵی گرتووه، بڕینهوهشی له دوای دوو ساڵه، فهرمانمان پێدا که ئهی ئینسان سوپاسگوزاری منیش و دایک و باوکیشت به، دڵنیابن که گهڕانهوهتان ههر بۆ لای منه.