وَجَعَلۡنَا مِنۢ بَيۡنِ أَيۡدِيهِمۡ سَدّٗا وَمِنۡ خَلۡفِهِمۡ سَدّٗا فَأَغۡشَيۡنَٰهُمۡ فَهُمۡ لَا يُبۡصِرُونَ
ههروهها بهربهستمان له بهردهمیانهوه و له پشتیانهوه داناوه، پهردهشمان هێناوه بهسهر چاویاندا (مهبهست ئهو بهربهستانهشه که له دهروونیاندا ههیه و نایهڵێت ڕێگهی ڕاست بدۆزنهوه) ئیتر ئهوانه حهق و ڕاستی نابینن.
وَسَوَآءٌ عَلَيۡهِمۡ ءَأَنذَرۡتَهُمۡ أَمۡ لَمۡ تُنذِرۡهُمۡ لَا يُؤۡمِنُونَ
ئهوانه چونیه که بۆیان، بێداریان بکهیتهوه یان بێداریان نهکهیتهوه، ههر باوهڕ ناهێنن.
إِنَّمَا تُنذِرُ مَنِ ٱتَّبَعَ ٱلذِّكۡرَ وَخَشِيَ ٱلرَّحۡمَٰنَ بِٱلۡغَيۡبِۖ فَبَشِّرۡهُ بِمَغۡفِرَةٖ وَأَجۡرٖ كَرِيمٍ
بێگومان تۆ تهنها دهتوانیت ئهوانه بێدار بکهیتهوه که شوێنی قورئان و بهرنامهی خوا کهوتوون، له پهنهانیشدا له خوا دهترسن، بهو هۆیهوه مژدهی لێخۆشبوون و پاداشتی بایهخدار و بهنرخ بده بهو جۆره کهسانه.
إِنَّا نَحۡنُ نُحۡيِ ٱلۡمَوۡتَىٰ وَنَكۡتُبُ مَا قَدَّمُواْ وَءَاثَٰرَهُمۡۚ وَكُلَّ شَيۡءٍ أَحۡصَيۡنَٰهُ فِيٓ إِمَامٖ مُّبِينٖ
بێگومان ههر ئێمه مردووهکان زیندوو دهکهینهوه، ههرچی کردوویانه و دهیکهن تۆماری دهکهین لهگهڵ ئاسهوارهکانیشیاندا، ههموو شتێکمان له کتێبێکی ئاشكرادا (تۆمارگهی تایبهتدا) بهوردی تۆمار و ئامارکردووه.
وَٱضۡرِبۡ لَهُم مَّثَلًا أَصۡحَٰبَ ٱلۡقَرۡيَةِ إِذۡ جَآءَهَا ٱلۡمُرۡسَلُونَ
نموونهیان بۆ بهێنهرهوه به خهڵكی شاری (انطاکیة) کاتێک دهستهیهک پێغهمبهریان بۆ هات.