تَهَوَّدَ - [هـ و د]. (ف: خما. لازم). تَهَوَّدَ، يَتَهَوَّدُ، مص. تَهَوُّدٌ. "تَهَوَّدَ الرَّجُلُ": صَارَ يَهودِيّاً.
تَهَوَّدَ - [هـ و د]. (ف: خما. لازم). تَهَوَّدَ، يَتَهَوَّدُ، مص. تَهَوُّدٌ. "تَهَوَّدَ الرَّجُلُ": صَارَ يَهودِيّاً.