لَآ أُقۡسِمُ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
And içirəm bu şəhərə (Məkkəyə) -
وَأَنتَ حِلُّۢ بِهَٰذَا ٱلۡبَلَدِ
Sənin yaşadığın (sənə halal olan) şəhərə;
وَوَالِدٖ وَمَا وَلَدَ
And içirəm ataya və onun övladına (Adəmə və onun nəslinə, yaxud İbrahimə və oğlu İsmailə) ki,
لَقَدۡ خَلَقۡنَا ٱلۡإِنسَٰنَ فِي كَبَدٍ
Biz insanı məşəqqətdə yaratdıq! (İnsan doğulduğu gündən qəbir evinə gedənə qədər əzab-əziyyət içində çalışıb çabalayır, həyat boyu müxtəlif çətinliklərlə üzləşər. Bu, ilahı bir hikmətdir, həyatın qanunudur!)
أَيَحۡسَبُ أَن لَّن يَقۡدِرَ عَلَيۡهِ أَحَدٞ
Məgər insan (Vəlid bin əl-Müğirə) heç kəsin ona gücü çatmayacağını zənn edir?
يَقُولُ أَهۡلَكۡتُ مَالٗا لُّبَدًا
Və: Mən (Peyğəmbərlə düşmənçilik yolunda) xeyli mal-dövlət sərf etmişəm!” – deyir?
أَيَحۡسَبُ أَن لَّمۡ يَرَهُۥٓ أَحَدٌ
Məgər o heç kəsin onu görmədiyini güman edir?!
أَلَمۡ نَجۡعَل لَّهُۥ عَيۡنَيۡنِ
Məgər Biz ona iki göz vermədikmi?!
نتائج البحث
