نجم
وَٱلنَّجۡمِ إِذَا هَوَىٰ
سوگند به ستاره چون فرود افتد,
مَا ضَلَّ صَاحِبُكُمۡ وَمَا غَوَىٰ
(که) یار شما (= محمد) گمراه نشده و راه را گم نکرده است,
وَمَا يَنطِقُ عَنِ ٱلۡهَوَىٰٓ
واز روی هوای نفس سخن نمی گوید.
إِنۡ هُوَ إِلَّا وَحۡيٞ يُوحَىٰ
این نیست جز آنچه به او وحی می شود (وبجز وحی چیزی نمی گوید)( ).
عَلَّمَهُۥ شَدِيدُ ٱلۡقُوَىٰ
(فرشتۀ) بس نیرومند (= جبرئیل) او را تعلیم داده است,
ذُو مِرَّةٖ فَٱسۡتَوَىٰ
(همان فرشتۀ) نیرومندی که آنگاه راست ودرست (به شکل حقیقی فرا رویش) ایستاد.
وَهُوَ بِٱلۡأُفُقِ ٱلۡأَعۡلَىٰ
در حالی که او در افق اعلی (آسمان) بود.
ثُمَّ دَنَا فَتَدَلَّىٰ
سپس (جبرئیل) نزدیک شد, آنگاه فرو آمد (ونزدیکترشد).
فَكَانَ قَابَ قَوۡسَيۡنِ أَوۡ أَدۡنَىٰ
پس (فاصلۀ او با پیامبر) به قدر دو کمان یا کمتر بود.
فَأَوۡحَىٰٓ إِلَىٰ عَبۡدِهِۦ مَآ أَوۡحَىٰ
آنگاه (خداوند) آنچه را باید وحی می کرد, به بنده اش وحی نمود.
نتائج البحث
