شمس
وَٱلشَّمۡسِ وَضُحَىٰهَا
سوگند به خورشید و روشنی آن (به هنگام جاشت).
وَٱلۡقَمَرِ إِذَا تَلَىٰهَا
و سوگند به ماه هنگامی که بعد از آن در آید.
وَٱلنَّهَارِ إِذَا جَلَّىٰهَا
و سوگند به روز هنگامی که آن را روشن (وجلوه گر) کند.
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَغۡشَىٰهَا
و سوگند به شب هنگامی که را بپوشاند.
وَٱلسَّمَآءِ وَمَا بَنَىٰهَا
و سوگند به آسمان وبه آنکه آن را بنا کرد.
وَٱلۡأَرۡضِ وَمَا طَحَىٰهَا
و سوگند به زمین و به آنکه آن را گسترانید.
وَنَفۡسٖ وَمَا سَوَّىٰهَا
و سوگند به جان (انسان) وآنکه آن را (آفریدو) نیکو گردانید.
فَأَلۡهَمَهَا فُجُورَهَا وَتَقۡوَىٰهَا
سپس بدیها و پرهیزگاریهایش را (به او) الهام کرد.
قَدۡ أَفۡلَحَ مَن زَكَّىٰهَا
محققاً هرکس نفس خود را تزکیه (وپاک) کرد, رستگار شد.
وَقَدۡ خَابَ مَن دَسَّىٰهَا
ویقیناً هرکس که آن را (باگناه) آلوده ساخت, نومید (وزیانکار) شد.
نتائج البحث
