ٱقۡتَرَبَ لِلنَّاسِ حِسَابُهُمۡ وَهُمۡ فِي غَفۡلَةٖ مُّعۡرِضُونَ
موحاسهبهو لێ پرسینهوهی خهڵکی نزیک بۆتهوه، له کاتێکدا (زۆربهی) ئهوان بێ ئاگا وغافڵن وپشتیان له ئاینی خوا کردووه و ڕوو وهرگێرن (لهبهرنامهکهی).
مَا يَأۡتِيهِم مِّن ذِكۡرٖ مِّن رَّبِّهِم مُّحۡدَثٍ إِلَّا ٱسۡتَمَعُوهُ وَهُمۡ يَلۡعَبُونَ
هیچ یاداوهریهکی تازهیان لهلایهن پهروهردگاریهنهوه بۆ نایهت که ئهوان گوێ بیستی نهبوو بن و لهوکاتهدا یاری و گهمهی پێنهکهن...
لَاهِيَةٗ قُلُوبُهُمۡۗ وَأَسَرُّواْ ٱلنَّجۡوَى ٱلَّذِينَ ظَلَمُواْ هَلۡ هَٰذَآ إِلَّا بَشَرٞ مِّثۡلُكُمۡۖ أَفَتَأۡتُونَ ٱلسِّحۡرَ وَأَنتُمۡ تُبۡصِرُونَ
دڵهکانیان بێ ئاگاو سهرگهردانه، ئهوانهش که ستهمیان کرد، قسهکانیان شاردهوه (بهنهێنی دهیانوت) ئایا ئهمه تانها بهشهرێک نیه وهک ئێوه؟! ئایا ئێوه بهدهم جادووگهریهوه دهچن؟! لهکاتێکدا ئێوه چاوتان ههیه و دهیبینن!!
قَالَ رَبِّي يَعۡلَمُ ٱلۡقَوۡلَ فِي ٱلسَّمَآءِ وَٱلۡأَرۡضِۖ وَهُوَ ٱلسَّمِيعُ ٱلۡعَلِيمُ
(خوای گهوره پێغهمبهرهکهی له باس و خواسیان ئاگادارکرد بۆیه) وتی: پهروهردگارم ئاگاداری ههموو قسه و گوفتارێکه له ئاسمان و زهویدا و ئهو زاته بیسهرو زانایه.
بَلۡ قَالُوٓاْ أَضۡغَٰثُ أَحۡلَٰمِۭ بَلِ ٱفۡتَرَىٰهُ بَلۡ هُوَ شَاعِرٞ فَلۡيَأۡتِنَا بِـَٔايَةٖ كَمَآ أُرۡسِلَ ٱلۡأَوَّلُونَ
بهڵکو (شتی تریشیان) دهوت: (وهک ئهوهی که گوایه ئهم قورئانه): خهوو خهیاڵی بێ سهر و بنه، یاخود خۆی ههڵی بهستووه، بهڵکو ئهو کهسێکی شاعیره، دهبا بهڵگه و موعجیزهیهک بهێنێت وهک پێغهمبهرانی پێشوو!!