ٱقۡتَرَبَتِ ٱلسَّاعَةُ وَٱنشَقَّ ٱلۡقَمَرُ
رۆژی قیامهت نزیک بۆتهوه و مانگیش لهت بوو، (ههندێ ڕوایات ههیه کهئاماژهدهکات بۆئهوهی که: خوانهناسان داوای موعجیزهیان لهپێغهمبهر کردبێت ئهویش پهنجهی موبارهکی ڕووهو مانگ بزواندو بهویستی خوا لهت بوو) بهڵام ههندێک لهموفهسرین دهڵێن: ئهم ڕووداوهلهسهرهتای بهرپابونی قیامهتدا پێش دێت
وَإِن يَرَوۡاْ ءَايَةٗ يُعۡرِضُواْ وَيَقُولُواْ سِحۡرٞ مُّسۡتَمِرّٞ
خۆ ئهگهر ئهوانهههر موعجیزه و بهڵگهیهک ببینن پشت ههڵدهکهن و دهڵێن: ئهمهجادوویهکی بهردهوامه
وَكَذَّبُواْ وَٱتَّبَعُوٓاْ أَهۡوَآءَهُمۡۚ وَكُلُّ أَمۡرٖ مُّسۡتَقِرّٞ
حهقیقهت و ڕاستی بهدرۆدهزانن و شوێنی ئارهزووهکانیان کهوتوون، لهکاتێکدا ههموو شت تهواو دهبێت و، ههموو کارێک کۆتایی دێت و دنیا تهواو دهبێت و بهبهرپابوونی قیامهت لهنگهر دهگرێت
وَلَقَدۡ جَآءَهُم مِّنَ ٱلۡأَنۢبَآءِ مَا فِيهِ مُزۡدَجَرٌ
بێگومان ئهوهندهههواڵی تیاچوونی ستهمکارانیان پێگهیشتووه تا داچڵهکێن (تێفکرن و لهچهوتی دهست ههڵگرن)
حِكۡمَةُۢ بَٰلِغَةٞۖ فَمَا تُغۡنِ ٱلنُّذُرُ
ئهو بهسهرهاتانهحیکمهت و پهند و ئامۆژگاری زۆری تێدایه، بهڵام بۆ ئهوانه بێدارکردنهوه بێ سووده