وَٱلۡفَجۡرِ
سوێند به بهرهبهیان.
وَلَيَالٍ عَشۡرٖ
سوێندم بهو شهوانهی که ده شهون (ههندێک دهڵێن ده شهوی کۆتایی ڕهمهزانه، ههندێکیش دهڵێن ده شهوی سهرهتای مانگی ذی الحجهیه که کاتی ئهنجامدانی حهجه، ههردوو بۆنهکهش پیرۆزن).
وَٱلشَّفۡعِ وَٱلۡوَتۡرِ
سوێند به ئهو شتانه که جووتن، ههروهها سوێند به ههموو ئهو شتانهی که تاکن (یاخود سوێند به شهوه جووت و شهوه تاکهکان)
وَٱلَّيۡلِ إِذَا يَسۡرِ
به ههموو شهوێک کاتێک تێدهپهڕێت (له سهرهنجامی سوڕانهوهی زهوی بهدهوری خۆیدا).
هَلۡ فِي ذَٰلِكَ قَسَمٞ لِّذِي حِجۡرٍ
ئایا لهو شتانهدا سوێندی شایسته نییه بۆ کهسێك خاوهنی عهقڵ و بیروهۆش بێت؟!
أَلَمۡ تَرَ كَيۡفَ فَعَلَ رَبُّكَ بِعَادٍ
ئایا نهتزانیووه پهروهردگاری تۆ چی کرد به هۆزی عاد.
إِرَمَ ذَاتِ ٱلۡعِمَادِ
که ئهویش هۆزی (ارم) و خاوهنی پایهی بهرزو کۆڵهکه و نیرگهی درێژ بوون (قهومی عاد له شاری ئیرهم که باڵابهرزو تێکسمڕاو بوون، خانووبهره و کۆشک و تهلاری گهوره و بهرزیان دروست دهکرد).
ٱلَّتِي لَمۡ يُخۡلَقۡ مِثۡلُهَا فِي ٱلۡبِلَٰدِ
له سهردهمی ئهواندا له هیچ شار و شوێنێکدا، کۆشك و تهلاری وهک ئهوهی ئهوان دروست نهکراوه.