ﯼ
surah.translation
.
ﰡ
ﮢﮣ
ﰀ
สูเราะฮฺ อัน-นาซิอาต
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง
ﮥﮦ
ﰁ
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา
ﮨﮩ
ﰂ
ขอสาบานด้วย (มะลาอิกะฮฺ) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ
ﮫﮬ
ﰃ
แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว
ﮮﮯ
ﰄ
แล้วพวกเขา (มะลาอิกะฮฺ) ผู้บริหารกิจการ
วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน
ﯖﯗ
ﰆ
การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา
ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก
ﯝﯞ
ﰈ
สายตาของพวกเขาจะละห้อย
พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ ?
เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ ?
พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน
ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น
แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง
เรื่องราวของมูซาได้มาถึงได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ ?
ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏวาอันบริสุทธิ์
เจ้าจงไปหาฟิรเอานฺ เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน
แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม ?
และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม ? เพื่อท่านจะได้ยำเกรง
แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่
ﭧﭨ
ﰔ
แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้นดัน
แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว
ﭮﭯ
ﰖ
แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป
แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน
ดังนั้นอัลลอฮฺจึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้
แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮฺ
พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ ? หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน !
พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์
และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา
และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ
ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน
ﮞﮟ
ﰟ
ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง
ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า
ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น
เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้
และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน
ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น
และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา
และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ
ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา
พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น ?
ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก ?
ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระ
ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮฺ) เท่านั้น
วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น