ﯻ
surah.translation
.
من تأليف:
فريق متخصص مكلف من مركز رواد الترجمة بالشراكة مع موقع دار الإسلام
.
ﰡ
ﭑﭒ
ﰀ
[Кофирон] Дар бораи чи чиз аз якдигар суол мекунанд?
Аз хабаре бузург
Ҳамон [хабаре] ки онҳо дар он ихтилоф доранд
ﭝﭞ
ﰃ
Чунин нест [ки онҳо меандешанд] ба зудӣ хоҳанд донист
Боз ҳам чунин нест; ба зудӣ хоҳанд донист
Оё заминро бистаре [барои осоиши шумо] қарор надодем?
ﭩﭪ
ﰆ
Ва кӯҳҳоро мехҳо [-и он] қарор надодем?
ﭬﭭ
ﰇ
Ва шуморо ҷуфт [нару мода] офаридем.
Ва хоби шуморо [мояи] оромишатон қарор додем
Ва шабро пӯшише [бароятон] қарор додем
Ва рӯзро [василаи] зиндагӣ ва [касби маош] қарор додем
Ва бар фарози шумо ҳафт [осмон] муҳкам бино кардем
Ва [хуршедро] чароғе дурахшон офаридем
Ва аз абрҳои боронзо обе фаровон фурӯ фиристодем
То бад-он дона ва гиёҳ бисёр бирӯёнем
ﮏﮐ
ﰏ
Ва боғҳое пурдарахт [бо он парвариш диҳем]
Бе гумон, рӯзи доварӣ ваъдагоҳ [-и Мо бо шумо] аст
Рӯзе, ки дар «сур» дамида мешавад ва шумо гурӯҳ-гурӯҳ [ба маҳшар] меоед
Ва осмон кушуда мешавад ва ба сурати дарҳои мутааддид дармеояд
Ва кӯҳҳо ба ҳаракат дармеояд ва ба сурати саробе мешавад
Ва бе гумон, ҷаҳаннам камингоҳест
ﮮﮯ
ﰕ
Ва маҳалли бозгаште барои туғёнгарон
Муддати замоне дароз дар он ҷо бимонанд
Дар он ҷо [чизи] хунуке намечашанд ва на ошомиданӣ [-и гуворое хоҳанд дошт]
Ҷуз обе сӯзон ва [моеъе, ки] чирку хун [аст]
ﯡﯢ
ﰙ
[Ин] Кайфаре аст муносиб ва дархӯр [-и аъмолашон]
Чаро ки онҳо ҳеҷ умеде ба [рӯзи] ҳисоб надоштанд
Ва оёти Моро ба шиддат такзиб карданд
Ва Мо ҳама чизро [дар Лавҳи маҳфуз] шуморишу сабт кардаем
Пас, [кайфари аъмоли худро] бичашед, ки чизе ҷуз азоб бар шумо намеафзоем
Бе гумон, барои парҳезкорон комёбӣ [-и бузурге] аст
ﭕﭖ
ﰟ
Боғҳои [мева] ва токзорҳо
ﭘﭙ
ﰠ
Ва ҳуроне ҷавон ва ҳамсиннусол
ﭛﭜ
ﰡ
Ва ҷомҳое лабрез ва паёпай [аз шароби покизаи биҳишт]
Дар он ҷо на сухани беҳудае мешунаванд ва на дурӯғе
[Ин] Подош аз ҷониби Парвардигори туст ва атое аз рӯйи ҳисоб
[Ҳамон] Парвардигори осмонҳо ва замин ва он чи дар миёни онҳост; [ҳамон Аллоҳи] Раҳмон [ки] ҳеҷ кас [дар он рӯз] ёрои сухан гуфтан бо ӯро надорад
Рӯзе, ки рӯҳ [Ҷабраил] ва фариштагон ба саф биистанд, ҳеҷ кас сухан нагӯяд, ҷуз касе, ки Аллоҳи раҳмон ба ӯ иҷозат дода бошад ва [ӯ] сухани дуруст [ва савоб] гӯяд
Он [рӯз] рӯзи ҳақ аст; пас, ҳар ки хоҳад, роҳи бозгаште ба сӯи Парвардигори худ биҷӯяд
Ба ростӣ, Мо шуморо аз азобе наздик бим додем: рӯзе, ки инсон он чиро аз қабл бо дастҳои худ фиристодааст, мебинад ва кофир мегӯяд: «Эй кош, ман хок будам [ва барои ҳисоб барангехта намешудам!»