ﰊ
                    ترجمة معاني سورة الضحى
 باللغة الفارسية من كتاب الترجمة الفارسية للمختصر في تفسير القرآن الكريم
            .
            
    
                                    من تأليف: 
                                            مركز تفسير للدراسات القرآنية
                                                            .
                                                
            ﰡ
                                                                                                                
                                    ﮉ
                                    ﰀ
                                                                        
                     الله به آغاز روز، سوگند یاد فرمود.
                                                                         و به شب آنگاه که تاریکی اندازد و مردم در آن از حرکت آرام گیرند سوگند یاد فرمود.
                                                                         که - ای رسول- پروردگارت تو را رها نکرده، و بر تو خشم نیز نگرفته است؛ چنانکه مشرکان وقتی وحی قطع شد گفتند.
                                                                         و بهطور قطع آخرت برای تو از دنیا بهتر است؛ زیرا نعمتهای جاویدانی دارد که هرگز پایان نمیپذیرد.
                                                                         و بهطور قطع بهزودی به تو و امتت پاداش بسیار خواهد داد تا اینکه به آنچه به تو و امت تو عطا کرده است راضی گردی.
                                                                         بهطور قطع تو را کودکی بیپدر یافت، آنگاه پناهگاهی برایت قرار داد، وقتی پدربزرگت عبدالمطلب، سپس عمویت ابوطالب نسبت به تو دلسوزی و مهربانی کردند.
                                                                         و تو را در حالی یافت که نه میدانستی کتاب چیست؛ و نه ایمان را. و آنچه از این موارد نمیدانستی به تو آموخت.
                                                                         و تو را فقیر یافت و بینیاز کرد.
                                                                         پس تو نیز با کسیکه در کودکی پدرش را از دست داده بدرفتاری نکن، و او را خوار نگردان.
                                                                         و گدای نیازمند را از خود نران.
                                                                         و شکر نعمتهایی را که الله به تو بخشیده است به جای آور و از آنها سخن بگوی.