ﯼ
                    surah.translation
            .
            
    
                                    من تأليف: 
                                            مجموعة من جمعية خريجي الجامعات والمعاهد بتايلاند
                                                            .
                                                
            ﰡ
                                                                                                                
                                    ﮢﮣ
                                    ﰀ
                                                                        
                    [79.1] ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮฺ) ผู้ฉุดกระชาก (วิญญาณของผู้ปฏิเสธศรัทธา) อย่างแรง
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﮥﮦ
                                    ﰁ
                                                                        
                    [79.2] ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮฺ) ผู้ชัก (วิญญาณของผู้ศรัทธา) อย่างแผ่วเบา
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﮨﮩ
                                    ﰂ
                                                                        
                    [79.3] ขอสาบานด้วย (มลาอิกะฮฺ) ที่แหวกว่ายในท้องนภากาศ
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﮫﮬ
                                    ﰃ
                                                                        
                    [79.4] แล้วพวกเขา (มลาอิกะฮฺ) ผู้รีบรุดหน้าไปอย่างว่องไว
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﮮﮯ
                                    ﰄ
                                                                        
                    [79.5] แล้วพวกเขา (มลาอิกะฮฺ) ผู้บริหารกิจการ
                                                                        [79.6] วันซึ่งการเป่าสังข์ครั้งแรกทำให้สั่นสะเทือน
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﯖﯗ
                                    ﰆ
                                                                        
                    [79.7] การเป่าสังข์ครั้งสองจะติดตามมา
                                                                        [79.8] ในวันนั้นดวงจิตทั้งหลายจะตระหนก
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﯝﯞ
                                    ﰈ
                                                                        
                    [79.9] สายตาของพวกเขาจะละห้อย
                                                                        [79.10] พวกเขาจะกล่าวว่า พวกเราจะถูกให้กลับไปอยู่ในสภาพเดิมอีกกระนั้นหรือ
                                                                        [79.11] เมื่อเราได้กลายเป็นกระดูกที่ผุแล้วกระนั้นหรือ
                                                                        [79.12] พวกเขากล่าวว่า ถ้าเป็นเช่นนั้นก็เป็นการกลับไปที่ขาดทุน
                                                                        [79.13] ความจริงมันเป็นเพียงเสียงก้อนครั้งเดียวเท่านั้น
                                                                        [79.14] แล้วเมื่อนั้นพวกเขาก็จะออกมายังที่ราบโล่ง
                                                                        [79.15] เรื่องราวของมูซาได้มาถึงเจ้าแล้วมิใช่หรือ
                                                                        [79.16] ขณะที่พระเจ้าของเขาทรงเรียกเขาที่หว่างหุบเขาฏุวาอันบริสุทธิ์
                                                                        [79.17] เจ้าจงไปหาฟิรเอานฺ เพราะเขาละเมิดฝ่าฝืน
                                                                        [79.18] แล้วจงกล่าวว่า ท่านประสงค์จะซักฟอกไหม
                                                                        [79.19] และจะให้ฉันนำท่านไปสู่พระเจ้าของท่านไหม เพื่อท่านจะได้ยำเกรง
                                                                        [79.20] แล้วมูซาก็แสดงให้เขาเห็นสัญญาณอันยิ่งใหญ่
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﭧﭨ
                                    ﰔ
                                                                        
                    [79.21] แต่เขาได้ปฏิเสธและดื้อรั้น
                                                                        [79.22] แล้วเขาก็ผินหลังกลับหนีออกไปอย่างเร็ว
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﭮﭯ
                                    ﰖ
                                                                        
                    [79.23] แล้วเขาก็ได้เรียกชุมนุม แล้วประกาศออกไป
                                                                        [79.24] แล้วกล่าวว่า ฉันคือพระเจ้าสูงสุดของพวกท่าน
                                                                        [79.25] ดังนั้นอัลลอฮ์จึงคร่าเขาเป็นการลงโทษที่เป็นแบบอย่างทั้งในปรโลกและในโลกนี้
                                                                        [79.26] แท้จริงในการนี้ย่อมเป็นข้อเตือนใจสำหรับผู้ยำเกรงของอัลลอฮ์
                                                                        [79.27] พวกเจ้าลำบากยิ่งในการสร้างกระนั้นหรือ หรือว่าชั้นฟ้าที่พระองค์ทรงสร้างมัน
                                                                        [79.28] พระองค์ทรงยกให้มันสูงขึ้นแล้วทรง ทำให้มันสมบูรณ์
                                                                        [79.29] และทรงทำให้กลางคืนของมันมืดทึบ และทรงทำให้ความสว่างของมันออกมา
                                                                        [79.30] และหลังจากนั้นทรงทำให้แผ่นดินเป็นพื้นราบเรียบ
                                                                        [79.31] ทรงให้ออกมาจากแผ่นดินเป็นน้ำของมัน และทุ่งหญ้าของมัน
                                                                        
                                                                                                                
                                    ﮞﮟ
                                    ﰟ
                                                                        
                    [79.32] ส่วนเทือกเขานั้นทรงทำให้มันมั่นคง
                                                                        [79.33] ทั้งหมดนี้เป็นปัจจัยยังชีพสำหรับพวกเจ้า และสำหรับปศุสัตว์ของพวกเจ้า
                                                                        [79.34] ดังนั้นเมื่อความหายนะอันใหญ่หลวงได้เกิดขึ้น
                                                                        [79.35] เป็นวันที่มนุษย์จะนึกถึงสิ่งที่เขาได้ขวนขวายไว้
                                                                        [79.36] และนรกหรือเปลวไฟจะถูกเผยให้แก่ผู้ที่มองมัน
                                                                        [79.37] ส่วนผู้ที่ละเมิดฝ่าฝืนนั้น
                                                                        [79.38] และเขาได้เลือกเอาการมีชีวิตอยู่ในโลกนี้
                                                                        [79.39] ดังนั้นนรกหรือเปลวไฟคือที่พำนักของเขา
                                                                        [79.40] และส่วนผู้ที่หวาดหวั่นต่อการยืนเบื้องหน้าพระเจ้าของเขา และได้หน่วงเหนี่ยวจิตใจจากกิเลสต่ำ
                                                                        [79.41] ดังนั้นสวนสวรรค์ก็จะเป็นที่พำนักของเขา
                                                                        [79.42] พวกเขาจะถามเจ้าถึงยามอวสาน (วันกิยามะฮฺ) ว่า เมื่อใดเล่ามันจะเกิดขึ้น
                                                                        [79.43] ด้วยเหตุอันใดเจ้าจึงชอบกล่าวถึงมันนัก
                                                                        [79.44] ยังพระเจ้าของเจ้าเท่านั้นคือวาระสุดท้ายของมัน
                                                                        [79.45] ความจริงเจ้าเป็นแต่เพียงผู้ตักเตือนแก่คนที่หวาดหวั่นมัน (วันกิยามะฮฺ) เท่านั้น
                                                                        [79.46] วันที่พวกเขาจะเห็นมัน (วันกิยามะฮฺ) ประหนึ่งว่าพวกเขามิได้พำนักอยู่โลกนี้เว้นแต่เพียงชั่วครู่หนึ่งของยามเย็นและยามเช้าของมันเท่านั้น