ﰡ
عادیات
سوگند به اسبهای دونده که نفس زنان (به سوی میدان) پیش می رفتند.
و سوگند به اسبهایی که (در اثر اصطکاک سمشان باسنگها) جرقۀ (آتش) ایجاد کردند.
باز سوگند به اسبهای که در صبحگاهان (بر دشمن) یورش برنده.
پس در آن هنگام گرد وغبار بر انگیرند.
آنگاه به میان جمع (سپاه دشمن) در آیند, (وآنها را محاصره کننده).
محققاً انسان در برابر (نعمتهای) پروردگارش بسیار نا سپاس است.
وبی گمان او براین (نا سپاسی) گواه است.
وهمانا او علاقه فراوان و شدیدی به مال دارد.
آیا او نمی داند که چون آنچه در گورهاست, (همه زنده و) برانگیخته شوند؟
وآنچه در سینه هاهست (همه) آشکار گردد.
یقیناً در آن روز پروردگارشان به (وضع وحال) آنها گاملاٌ آگاه است.