ﯻ
surah.translation
.
من تأليف:
حسن ناهي
.
ﰡ
ﭑﭒ
ﰀ
Për çfarë e pyesin ata njëri-tjetrin?
Për Lajmin e madh,
rreth të cilit ata kanë kundërshtime.
ﭝﭞ
ﰃ
Ani, shpejt do ta marrin vesh!
Sigurisht që shpejt do ta marrin vesh!
A nuk jua kemi bërë Tokën si shtrat
ﭩﭪ
ﰆ
e malet si shtylla?!
ﭬﭭ
ﰇ
Ne ju kemi krijuar në çifte
dhe gjumin jua kemi bërë për prehje.
Natën jua kemi bërë mbulesë,
ndërsa ditën e kemi caktuar për të punuar.
Mbi ju kemi ndërtuar shtatë qiej të fortë
dhe kemi vënë kandil (diell) të shndritshëm!
Nga retë Ne ju lëshojmë ujëra të bollshme
për rritjen e drithërave, bimëve
ﮏﮐ
ﰏ
dhe të kopshteve të dendura.
Sigurisht, Dita e Ndarjes vendimtare është caktuar.
Atë Ditë do të fryhet në Sur dhe ju do të vini grupe-grupe.
Dyert e qiellit do të hapen
dhe malet do të shtyhen tutje e do të bëhen si mirazh.
Me të vërtetë, Xhehenemi do të bëhet pusi,
ﮮﮯ
ﰕ
vendbanim i caktuar për keqbërësit,
që aty të mbeten përgjithmonë.
Aty nuk do të shijojnë as freski, as pije,
përpos ujit të valuar dhe qelbësirave,
ﯡﯢ
ﰙ
si shpërblim përkatës (të veprave të tyre).
Në të vërtetë, ata as që e çonin nëpër mend se do të jepnin llogari
dhe shpalljet Tona i mohonin prerazi.
Por Ne çdo gjë e kemi shënuar në një libër.
Prandaj do t’u themi: “Shijojeni këtë! Ne nuk do t’ju shtojmë gjë tjetër përveçse dënim!”
Vërtet, për punëdrejtët është përgatitur e mira (Xheneti):
ﭕﭖ
ﰟ
kopshte dhe vreshta,
ﭘﭙ
ﰠ
vajza të reja, të së njëjtës moshë,
ﭛﭜ
ﰡ
dhe kupa të plota.
Atje nuk do të dëgjojnë biseda të kota e as gënjeshtra.
Kështu është shpërblimi nga Zoti yt - dhuratë sipas meritës
Zoti i qiejve dhe i Tokës dhe i gjithçkaje që gjendet midis tyre, i Gjithëmëshirshmi, të Cilit askush nuk do të mund t’i flasë (nga frika).
Në ditën, kur Shpirti (Xhebraili) dhe engjëjt do të jenë të rreshtuar, nuk do të flasë askush, përveç atij që do t’i japë leje i Gjithëmëshirshmi e që do të thotë të vërtetën.
Ajo është Dita e Vërtetë, prandaj kush të dojë, le të kthehet te Zoti i vet (që në këtë jetë).
Me të vërtetë, Ne ju kemi paralajmëruar se është i afërt dënimi, Ditën, kur njeriu do të shohë se ç’kanë bërë duart e tij dhe, kur jobesimtari do të thotë: “Ah, sikur të isha pluhur!”